Hoofdstuk 7

Mackenzie

'Hey.'
'Hi.' Liam stapte uit een auto die ik nog niet eerder gezien had. 'Mooie auto.' Liam keek er naar en zuchtte diep.
'De VW is overleden,' mompelde hij met een treurige uitdrukking. 'Ik hield van mijn surfbus.'
'Aww.' Ik drukte een kus op zijn wang. 'Dus besloot je een auto te kopen die ongeveer even duur is als een huis.' Hij keek verlegen weg. 'Zeg me dat je hem niet gestolen hebt.' Hij schoot in de lach.
'Ik heb hem niet gestolen,' beloofde hij.
'Maar hoe...'
'Kunnen we het niet over mijn auto hebben?' vroeg Liam met een bezorgde uitdrukking op je gezicht. 'De laatste keer dat ik je zag...'
'Gooide mijn vader alles wat hij beed kon grijpen naar je hoofd,' maakte ik zijn zin af. 'Wel ik heb een ongelofelijk lange speech van hem gehad, we zijn toen naar Nederland terug gegaan. Daar verwachte ik dat ik nog een speech zou krijgen, maar toen vertelde mijn moeder dat ze zwanger was, dat ik het huis uit moest en nu heb ik een eigen appartement met Marlieke.' Hij knipperde een aantal keer en leek dit even te verwerken.
'Dus het gaat goed met je?' vroeg hij nog even voor de zekerheid.
'Ja, volgens mij wel,' zei ik en ik drukte een kusje op zijn wang. Hij haalde opgelucht adem. 'Ga me niet zeggen dat je de hele tijd bezorgd om me was!' Hij gaf me een verlegen glimlach. 'Ik hou van je.' Hij kuste me en een groep jongens die langs liepen brulde: 'Get a room!' Het kon me niet eens schelen.
'Zullen we naar binnen gaan?' vroeg ik. 'Mijn zusje is naar vriendinnen toe, waarschijnlijk aan het zeuren over het feit dat ik haar achterlaat met een moeder met zwangerschapskuren, en mijn moeder wil je heel graag ontmoeten.' Hij gaf me een zenuwachtige blik. 'Ze weet over het niet praten.' Hij slikte, probeerde iets te zeggen, maar geen geluid kwam uit zijn keel. 'Het hoeft niet.' Hij kuchte even, zuchtte diep en probeerde het opnieuw.
'Het is goed.' Zijn stem klonk zacht en hij kuste de bezorgde uitdrukking van mijn gezicht. 'Ik wil haar ook ontmoeten.'