Stephanie Potter ~ Treinreis

~Stephanie Jamie Potter

Ik rolde een kar met mijn bagage, en de uilenkooi van Vanessa naar mijn ouders toe. Jacky stond er al, het karretje was zwaar maar ik had nou eenmaal veel bagage. Toen ik en Jacky hoorden dat we naar Hogwarts gaan schreeuwden we het hele huis bij elkaar. Ik gooide mijn rode haar over mijn schouders en ik werp een blik op de klok. Het was bijna tijd om te gaan. We waren al bij de trein maar ik wilde nog een laatste knuffel van mijn ouders. Het was hartstikke druk op het station, we stonden dicht op elkaar omdat iedereen elkaar wegduwde of trok. ''Veel plezier meiden'' zei mijn vader en gaf mij en Jacky een stevige knuffel, mam deed hetzelfde. Ik had nooit gedacht dat ik een heks was, dat ik magisch was, samen met vele andere mensen en kinderen. Ik zag dat mam een traantje moest laten maar pap troostte haar snel. Ik grinnikte en zwaaide terwijl ik Jacky wenkte om de trein in te gaan. We zwaaiden nog een laatste keer, toen reed ik met het karretje de trein in en legde mijn bagage in het bagagerek, Jacky volgde mijn voorbeeld. Ik pak de uilenkooi van Vanessa uit de bagage en dan loop ik naar een lege coupé toe. Ik plof neer en leg de uilenkooi naast me neer. Jacky komt eraan en gaat tegenover me zitten. Het raam geeft uitzicht over het station, op de plek waar pap en mam staan. Ik hoor het bekende fluitje van de machinist en voel dan dat de deuren dichtgaan en de trein in beweging komt. Ik zwaai heftig naar pap en mam, die glimlachend en trots terugzwaaien naar mij en Jacky. Als het station uit het zicht is verdwenen kijk ik Jacky speels aan. 'Dit wordt echt geweldig!' roep ik blij uit, de deuren van de coupé stonden nog open dus de anderen zouden ons wel gehoord hebben. Ik zie Jacky grinniken maar ze knikt. ''Daar geef ik je gelijk in'' zei ze. Ik kijk naar buiten en zie dat het drukke station heeft plaatsgemaakt voor een mooi landschap. Ik kijk er verwonderend naartoe, landschappen hebben me altijd geboeid, ze zijn zo prachtig en uitgestrekt. Hogwarts is een regelrecht avontuur voor mij en mijn zus. Omdat we tweeling zijn, zijn we nog altijd samen en steunen elkaar, in slechte en goede tijden. Als ik alleen naar Hogwarts ging, zou ik niet durven, helemaal alleen. Gelukkig gaat Jacky mee, mijn beste zus en vriendin. Een belletje en het geroep van een vrouw doet me opschrikken uit mijn dromerigheid. Ik kijk in de richting van de coupédeur en zie dat een vrouw met een karretje snoep langs elke coupé loopt. Ik spring enthousiast op en schuif de deur open. ''Hallo meid, wat mag het zijn?'' vraagt ze vriendelijk. 'Doe mij maar een pakje smekkies' antwoord ik en ze knikt en haalt een pakje tevoorschijn. Ik leg wat geld neer, vast wel voldoende want ze kijkt goedkeurend, en pak dan het pakje en loop de coupé weer in. De coupédeur schuif ik dicht en scheur dan het pakje met smekkies open. ''Mag ik ook wat?'' vraagt Jacky zogenaamd smekend. Ik rol met mijn ogen maar gooi dan een smekkie haar richting in die ze meteen vangt en in haar mond stopt. Ik open de kooi van Vanessa en die vliegt er meteen vrij uit. Ik grinnik en prop een smekkie in mijn mond, ik had erg honger gekregen van dat lange wachten. Als ik mijn aandacht weer op Jacky vestig zie ik dat ze ligt te slapen in haar stoel. Een glimlach sierde mijn lippen en roep Vanessa zacht naar me toe. De sneeuwwitte uil luistert meteen en gaat op 1 van mijn schouders zitten. Ik voel dat de trein stopt en dan kijk ik naar buiten. Een enorm kasteel staat vlak bij de trein, het kasteel is echt enorm groot. Dat moest Hogwarts vast zijn. Ik stond op waardoor Vanessa schrok en terug in haar kooi vloog, die ik dicht deed. Ik liep naar Jacky en schudde haar wakker. 'Jacky!' riep ik en ze schrok wakker waardoor ze bijna op de grond viel. Ze keek me met een verontwaardigde blik aan maar ik wees naar het raam en toen zag ze ook het reusachtige kasteel. Ik pakte snel de kooi en ik rende naar het bagage rek en ik pakte al mijn bagage eruit. Jacky schoot niet echt op maar de trein was al bijna leeg. Ik rende de trein uit en stapte weer op harde tegels, en niet de grijzige treinvloer. Ik wenkte Jacky en sprong in een koets die naar het kasteel zou leiden. Jacky snelde er naartoe en plofte naast me neer. De bagage legde ik op de grond en ik ging achterover zitten. Ik was best wel moe geworden van de treinreis, en ik wist wat er zo ging komen. De indelingen van de afdelingen...