Who's That?!

’ Zero kijkt Suki bezorgd aan. ‘’gaat het wel.’’ ‘’ik denk het.’’ Ze probeert te glimlachen maar door een pijnlijke kramp vertrok ze haar gezicht weer. ‘’we moeten door.’’ zei Zero zacht. ‘’ja wat voor les…hebben we nu?’’ Suki had nog moeite om te praten, die klap op haar rug was fataal geweest voor haar ademhaling, hier zal ze nog wel even last van hebben. ‘’we hebben nog één les over technieken, en dan hebben we pauze.’’ Zei Hikaru er tussendoor. Hij wrijft zacht op Suki haar rug. De les erna was snel gegaan, Suki kon de twee jongens maar niet uit haar gedachten lopen. De bel ging weer, ze volgde de jongens naar de eetzaal, toen ze haar eten had ging ze bij Hikaru en Zero zitten. Snel at ze een onigiri op en keek de jongens strak aan. ‘’wat is er?’’ vroeg Hikaru. ‘’ach, ik ben zo blij dat jullie er voor me zijn.’’ Suki lachte tevreden. Maar waar zou Musica eigenlijk zijn? Ze keek om haar heen en zocht hem, ze ging langs elke jongen en ze zag hem zitten. ‘’ik ben zo terug jongens.’’ Zero wilde zijn mond open doen om iets te zeggen maar hij sloot h’m weer. Suki ging naar het tafeltje toe waar Musica zat. Ineens zag ze naast hem de jongen zitten waar ze tegen aan botste. Hij staarde wat voor zich uit. ‘’Musica, wil je toevallig bij mij zitten?’’ Musica keek blij op. ‘’ja natuurlijk!’’ hij keek om naar de jongen. ‘’ga jij ook mee?’’ ‘’hmpf..’’ klonk het zacht. ‘’okay dat is denk een nee.’’ Hij stond op en ging naast Suki staan. Samen lopen ze naar het tafeltje waar Hikaru en Zero zaten. ‘’Musica, dit zijn Zero en Hikaru. Jongens dit is Musica, een oude schoolvriend!’’ Suki was blij toen ze elkaar aardig begroetten. Niet lang daarna ging de bel weer, iedereen was opgewonden en ze gingen naar een hele grote hal, er waren oude teksten op de muur geschreven en overal hingen oude wapens, die ze in deze tijd niet meer gebruiken. ‘’is dit een vecht uur?’’ vroeg Suki ‘’ja dit word echt lache!’’ zei Haru ineens. Hij kwam met grote sprongen voorbij.