Hoofdstuk 6.

Moonpaw knipperde verward met haar ogen. Waar was ze? Toen herkende ze Oakleaf. ''Ik zie dat je wakker bent.'' Miauwde Oakleaf met een zachte zorgzame stem. ''Dat zie ik ook.'' Zei Moonpaw sarcastisch. Oakleaf grinnikte. ''Blijf vooral jezelf'' ''Maar ehh.. Waar ben ik?'' Vroeg Moonpaw terwijl ze probeerde op te staan. Toen voelde ze een pijnlijke steek gaan door haar linkervoorpoot en voelde ze haar brandende wonden. ''Voorzichtig,Je ligt in het medicijnhol, Net als Windpaw.'' Moonpaws ogen schoten open. ''Waar ik Windpaw?! Mag ik naar hem toe?'' Oakleafs ogen stonden bezorgd. ''Hij ligt achterin het hol op een warm nestje, Hij slaapt nog. Het gaat slecht met hem.... Ik weet niet of zijn wond zal genezen... Het is aan de sterrenclan of hij blijft leven of niet...'' Moonpaw keek Oakleaf strak en lang aan. Haar ogen werden troebel. ''Dat mag niet! Hij moet blijven leven!'' Schreeuwde ze wanhopig. ''Ik hou van hem!''. Oakleaf trippelde naar Moonpaw toe en gaf haar een troostende lik over haar oor. ''Ik heb het beste voor hem gedaan. Maar de sterrenclan zal voor hem strijden.'' Moonpaws ogen stonden glazig en troebel van verdriet. ''Mag ik wel naar hem toe?...'' Vroeg ze zachtjes. Oakleaf knikte zachtjes. Moonpaw strompelde overeind naar Windpaw. Moonpaw stak haar neus zachtjes in zijn vacht. Windpaw kreunde klagelijk. Hij knipperde zwakes met zijn ogen. ''Moonpaw ben jij dat?'' Vroeg hij zwakjes. Moonpaw likte hem over zijn oor. ''Ja, ik ben er voor je...'' Windpaw keek Moonpaw vol liefde en verdriet aan. ''Je weet het he?...'' Moonpaw knikte zachtjes van ja. ''Je mag niet doodgaan...'' Windpaw kreunde weer van pijn en er schoot een vreselijke kramp door zijn lichaam. ''Nee!'' Gilde Moonpaw. Tranen stroomden over haar wangen. ''Blijf bij me...'' Windpaw hief met inspanning zijn kop op om haar aan te kijken. ''Ik ga dood,Of je dat nu wilt of niet. Blijf bij me... Om voor de laatste keer samen te zijn...'' Moonpaw drukte haar neus in zijn vacht en fluisterde zachtjes: ''Ik zal altijd van je houden. En ik zweer je dood te wreken...'' ''Ik zal ook altijd van je houden Moonpaw... Maar ik moet je nu iets vertellen wat alleen jij zult weten...'' Moonpaw knikte verrast. ''Moonpaw... Tigerstripe en Crowpaw zijn verraders.... En... mijn moeder...'' Windpaw perste de woorden er met moeite uit. ''Mijn moeder heette Snowfur... Maar ze is weggelopen van de Moonclan naar de Poleclan voor haar nieuwe liefde Snowleaf. Sindsdien werd Crowpaw steeds gemener tegen mij... Crowpaw en Tigerstripe begonnen een complot te vormen... Ze hebben stuk voor stuk katten vermoord. Soms eenlingen,soms poesiepoezen en soms zelfs clankatten... Maar nu hebben ze mij willen vermoorden... '' Plots stokte Windpaws adem. Hij begon wilt te spartelen. ''Oh windpaw...'' Zei Moonpaw. Windpaw gaf haar een laatste blik. Vol liefde... Verdriet en Spijt... ''Had ik je maar langer gekend...'' Een laatste glans van vreugd schoot door zijn ogen. Toen stopte het spartelen, zijn borstkas rees niet meer op en neer.. Windpaw zijn ogen stonden glazig... Hij was dood... Moonpaw drukte haar neus in zijn vacht... Toen hoorde ze een stem achter zich. ''Het spijt me Moonpaw...'' Moonpaw draaide zich langzaam om. Oakleaf liep naar haar toe en gaf haar een troostende lik. ''Ik ga wel naar Seastar... Blijf bij Windpaw.'' Moonpaw knikte droef en ging met haar poten onder haar buik naast Windpaw liggen. Haar vacht tegen de zijne... Moonpaw zou hoe dan ook Windpaws dood wreken... En ze zou ooit op een dag Tigerstripe afmaken...