I Like It Here

Zuchtend liet Suki zichzelf vallen op haar bed, tevreden keek ze voor zich uit. Ze pakt een klein propje papier en gooit het tegen Hikaru zijn hoofd aan. er kwam wat gemopper uit zijn mond, Suki moest lachen. Haar eerste dag was goed verlopen, tenminste het gedoe met Hora Sensei na dan. Zero woelde wat onrustig in zijn slaap. ‘truste Zero, truste Hikaru’ antwoord kreeg ze niet, beide jongens lagen al in een diepe slaap, plotseling hoorde Suki voetstappen, nieuwsgierig stapte ze uit haar bed. Ze opende de schuifdeur, maar het enige wat ze zag was een lege donkere gang, iets in haar zei dat ze gewoon weer in bed moest gaan liggen aan de andere kant wilde ze dolgraag weten wie daar liep. En uiteindelijk liep ze toch door de donkere gang. Net zo plotseling als het geluid er was, was het ook weer verdwenen en even twijfelde Suki of ze het echt wel gehoord had. Bijna was ze van plan om terug te gaan maar plotseling liep aan het einde van de gang een gedaante, stilletjes sloop ze achter de gedaante aan, ‘waar ging het naartoe??’ vroeg ze zichzelf af. De gedaante ging een ruimte in ‘de keuken?!’ Suki fronste haar wenkbrauwen, zelfverzekerd liep ze de keuken in en deed het licht aan. Suki schrok van de plotselinge gedaante die vlak voor haar stond, een slaperig hoofd keek haar verward aan ‘Haru!’ riep Suki ‘wat doe ik hier?’ Haru wreef met zijn hand over zijn haar. ‘hea, Suki? Ben jij dat?’ klonk het slaperig ‘en waarom heb ik een banaan in m’n handen?’ ‘ik denk dat je slaapwandelde’ lachte Suki ‘maar waarom je een banaan in je handen hebt weet ik niet’ ‘ach, soort zoekt soort’ zei Haru die nu de banaan in zijn mond propte. Toen schoten ze samen in de lach. Een tijdje waren ze gezellig aan het praten, Suki geeuwde ‘ik denk dat het beter is dat we maar weer naar bed gaan’ zei Haru. ‘ja, je hebt gelijk, morgen word weer een drukke dag’ samen met Haru liep ze terug naar haar kamer ‘slaap lekker Suki’ zei Haru nog zachtjes, Suki glimlachte naar hem. Het duurde niet lang of ook Suki lag in een diepe slaap.

‘’WAKKER WORDEN!’’ klonk het ineens luid door de kamer. Suki schrok in één keer wakker. ‘’Haru!’’ gilde ze lachend, ze gooide haar kussen tegen Haru zijn hoofd aan. ze wilde uit bed stappen, en ineens staat Hikaru voor d’r. ‘’wat ben je toch mooi als je net ontwaakt bent!’’ ‘’haha, slijmbal.’’ Ze duwde hem lachend weg en pakt een borstel. ‘’kijk toch, haar lange zwarte haren, glanzen, in deze donkere duffe kamer.’’ Zei Hikaru dromerig. ‘’hahahahaha, doffe kamer grappig!’’ Haru was de enige die er om moest lachen, en het was nog geen eens als grap bedoeld. En ineens was Haru weer verdwenen. Toen Suki opstond greep ze pijnlijk aan haar rug. Die klap van gister was echt hard. Na het ontbijt verbaasde ze zich dat ze Zoro nergens zag. Ze liep naar Haru toe, hij was toch overal op de hoogte. ‘’oh, Zoro? Ja ik hoorde dat hij straf had gekregen ofzo.’’ Suki schrok. ‘’waarom?’’ ‘’dat weet ik niet, hij mag twee dagen lang niks eten.’’ Zero kwam er ook bij staan. ‘’hij heeft toch niks gedaan?’’ Haru hief zijn schouders op en wilde een hap uit een onigiri die hij nog over had. ‘’nee stop!’’ Suki pakte het van Haru af. Zero begon zachtjes te lachen. ‘’ik weet wat jij van plan bent, en het mag absoluut niet.’’ Suki greep Zero bij zijn arm en trok hem mee. ‘’we gaan Zoro maar even wat te eten geven!’’ Suki was blij dat Musica de kamer had aangewezen waar hij sliep. Ze deed de deur zachtjes open, en zag Zoro op zijn bed zitten. ‘’wat doe je hier?’’ ‘’eten brengen.’’ ‘’ik hoef het niet.’’ ‘’je moet.’’ Ze legt het voor hem neer. Zoro keek er niet eens naar. ‘’ga weg.’’ Zero kwam ook naar binnen. ‘’waarom zit je hier eigenlijk?’’ ‘’wegens Hora.’’ ‘’wat heb je dan gedaan?’’ Zoro sloeg de onigiri van zijn bed waardoor het in stukjes viel. ‘’dat gaat je niks aan!’’ er kwam een lange stilte, zwijgend loopt Suki de kamer uit, gevolgd door Zero.