Hoofdstuk 1. het begin

Ik ben Nelson, de poes. Dit wat jij nu leest, is mijn logboek, dus GEEN DAGBOEK. Even voor de duidelijkheid. Maar goed, nu begint het echte werk. Vandaag had ik weer eens een rotdag, en nu niet zo'n dag dat ik me kamer op moest ruimen, maar dat de buurkat Vlekkie me weer liep te klieren. En deze keer goed ook. Meestal valt het wel mee, maar nu was het te erg voor woorden. Mijn baasjes gingen weg met de auto, en ik was buiten. Maar zodra ze weg waren, kwam Vlekkie aangerent, en ik rende weg, naar mijn achtertuin. Maar hij ging me achterna, en toen vloog hij me aan. We begonnen te vechten. Hij duwde me tegen de grond. Je zal wel denken: dat valt toch best mee, maar dat is niet zo, nee. Hij drukte me zo hard tegen de grond dat ik zowat stikte. Echt erg. Ik kreeg geen adem meer, ik begon KEIhard te miauwen. Toen kwam de buurpoes, Blackstar aangerent. Blackstar is de knapste poes van de buurt(H) alle katers zijn verlieft op haar, ze vechten om haar. Ik ook. Blackstar schiet iedereen te hulp die hulp nodig hebben. Maar goed, we gaan door. Blackstar vloog Vlekkie aan, zodat ik kon ontsnappen. Ik sprong op het dak van het houthok, en begon te blazen naar Vlekkie. Blackstar liet Vlekkie los, ze ging weer naar haar eigen tuin. We keken haar zwijmelend na. Toen begon Vlekkie te zeggen: zwijmel niet zo, sukkel. Ze is van mij. Ik zei: nee ze is van mij. En toen begon er opnieuw een gevecht. En je kan het wel raden, Blackstar schoot ons weer te hulp. Ze zei: kappen met ruzie maken, jullie. Ik ben van niemand. Toen sprong ze over de heg en mompelde: jongens... wij mompelden: meiden....