H 10

Emayn en ik liepen achter de vos aan de enorme vlakte over, het was behoorlijk warm en ik had de drang om terug te keren naar huis, maar ik was al zo ver gekomen en wilde nog niet eens naar huis.
Emayn had moeite met lopen en zag er vermoeid uit. ik kijk naar de vos die zich had omgedraaid, vervlogens sprak hij op zijn blaffende toon dat het handig was om een korte pauze in te lassen.
Ik voelde dat mijn keel dicht begon te slippen en begon hard te hoesten. Alles deed zeer in mijn lichaam en ik probeerde naar lucht te zoeken. Ik stapte naar achteren en struikelde over een losse steen en voelde dat ik kortademig werd.
'Em... Emay.... In mijn...' Ik wees naar mijn broekzak, en wilde nog wat zeggen, maar er kwam nu enkel gepiep uit. Emayn stak haar hand in mijn broekzak en haalde er de achthoekige buisje uit.
'Wat nu, hoe werkt dit?' zei ze gestrest en ik wees naar mijn nek, maakte met moeite nog een klik beweging, maar voelde dat ik ze te laat was met handelen. Ik voelde mijn ogen doordat ik leek te stikken wegrollen en viel achterover op het harde zand en viel pijnlijk weg in de duisternis.

'Er is er een jarig' hoorde ik mijn ooms, tantes en mijn moeder zingen. Ik glimlachte naar de personen voor me en blies de verjaardags kaarsjes op de taart uit. 'Doe een wens Keyte,' sprak mijn moeder en ik sloot mijn ogen.
ik wenste dat ik mijn vader ooit nog zou zien en opende weer mijn ogen, maar toen zag ik mijn familie niet, enkel twee enorme klauwachtige handen en een glimlachende mond met scherpe tanden.

Ik schrok wakker en zag dat het al donker was. Ik haalde een hand over mijn voorhoofd en veegde het zweet weg. Ik haal een aantal plukken uit mijn gezicht en voel ineens twee kleine bobbeltjes tussen mijn haren. Ik schraapte mijn tong langs mijn tanden en voel ineens dat het gespleten was. Ik stak mijn tong naar buiten en zag dat het net een slang was. En trok mijn tong weer naar binnen.
Ik keek om me heen en zag dat Emayn met het buisje in haar handen sliep en de vos lag als een pluizenbal naast haar. Ik keek omhoog en zag de duizende sterren fonkelen.
Was mijn vader ook een buitenaardse wezen? Of was dit de aanleiding van mijn astma. Dat ik al die tijd veranderingsprocessen heb tegengegaan en dat het nu niet gestopt kon worden.
Ik ging weer liggen en sloot mijn ogen en voelde me langzaam wegglijden, in een diepe droomloze slaap.