Hoofdstuk 8

Mackenzie

Het was behoorlijk awkward geweest toen mijn moeder Liam ontmoette. Ze vond het feit dat hij niet praatte behoorlijk lastig, maar toen we eenmaal zaten, we thee hadden en ik over Parijs begon te vellen ontspande iedereen. Liam had een notitieblokje uit zijn zak gehaald voor het geval hij die nodig mocht hebben, maar ik deed gewoon al het praten en zo kwam het goed.
'Ze mag je,' zei ik glimlachend toen mijn moeder even naar boven was gelopen om de foto te pakken die ze mee had gekregen toen ze vorige week een echo ging laten maken. Liam boog zich voorover en drukte een kus op mijn lippen.
'Waar is je vader?'
'Hoezo, ben je bang dat hij weer wat naar je hoofd gaat gooien?' Hij gaf me een por.
'Nee, het valt me alleen op dat hij er niet is.'
'Ik weet niet waar hij is. Ik zag hem het laatst toen ik met Marlieke naar ons appartement ging.' Ik kon het niet zeggen zonder te grijnzen; ons appartement, mijn appartement. Hij merkte het ook op en hij drukte snel een kus op mijn neus.
'Volgens mij kan je niet wachten tot je mij je appartement kan laten zien,' fluisterde hij zachtjes. Mijn grijns werd breder en ik knikte.

'Hier heb ik hem,' zei mijn moeder terwijl ze de trap af kwam lopen met het fotootje in haar handen. 'Je kan het niet goed zien, maar dat word je zusje of broertje.' Ik nam het fotootje aan.
'Wil je weten wat het word?' vroeg ik.
'Ja, heel graag,' zei mijn moeder. 'Maar Gerard wil het een verassing houden.'
'Hah, ik weet al wie gaat winnen,' zei ik. 'Die is over een aantal weken mijn kamer blauw of roze aan het verven.' Mijn moeder grinnikte en wilde het dienblad met de thee glazen op ruimen. Liam was haar voor en pakte het snel op. 'Tja, mam. Zwangere vrouwen moeten blijven zitten.'
'Dankjewel Liam,' zei mijn moeder. 'Zet maar op het aanrecht.' Ik grinnikte. 'Hij is wel lief hoor,' zei ze toen hij in de keuken was. Ik begon verlegen te lachen. 'en hij vind je heel leuk. Dat kan ik zien.' Liam gaf me een verbaasde blik toen hij me zag blozen.
'Waar is vader?' vroeg ik toen maar om het onderwerp te veranderen.
'Ik heb werkelijk geen idee,' zei mijn moeder. 'Hij is het huis uit gevlucht nadat ik Skyler had verteld dat ik zwanger was.' Het was even stil.
'Wel ik ga Liam, mijn appartement laten zien,' zei ik. Ik drukte een kus op haar wang.
'Ja, doe dat. Veel plezier!' riep ze ons na. Hand in hand liepen we naar buiten.
'Je bent echt heel anders met je moeder dan met je vader,' zei Liam. Er was geen verbazing in zijn stem of veroordeling, hij stelde het simpel weg vast.
'Normaal zijn we minder gezellig met elkaar,' zei ik. 'Maar ze is nu zwanger dus naar haar schreeuwen kan niet echt.' Hij kneep in mijn hand.
'Wat vind je er van dat je moeder zwanger is?' vroeg hij.
'Ik heb werkelijk geen flauw idee,' zei ik. 'Volgens mij moet ik daar maar even geen mening over gaan vormen, want dan word de sfeer misschien een stuk minder.' Ik drukte een kusje op zijn wang en trok hem mee naar mijn appartement.