OO4

Zayn POV

''Ga je het hem vertellen?'' Vroeg ik nieuwsgierig. Ik wachtte op Niall maar hij gaf geen antwoord. Na een paar seconden bewoog Niall's mond. ''Nou misschien ga ik het vertellen''. ''Misschien?'' Vroeg ik. Deze keer kwam er wel meteen een antwoord '''Ja misschien, ik ben een beetje bang voor hem. Hij komt zo kwaad en stom bij mij over''. Opeens ging de deur open, Louis stond daar. ''Zayn weg wezen!'' Schreeuwde Louis. Ik schrok me dood van zijn stem en snel stond ik op en liep naar mijn eigen kamer. Net toen ik voor mijn slaapkamer deur stond hoorde ik een deur met een klap dicht gaan.

Niall POV

De deur ging met een harde klap dicht, dat deed best wel pijn aan me oren. Maar dat boeide me niet veel. Ik was meer gericht op Louis. Hij was zo kwaad. Louis nam een duik in zijn bed en belandde met zijn gezicht recht in zijn kussen en bleef voorlopig zo liggen. Ik vroeg me af waarom hij zo kwaad was. Louis hoofd draaide om, je kon zijn gezicht weer zien. ''Niall wil je alsjeblieft niet naar me staren''. Zei Louis opeens en draaide weer met zijn hoofd in het kussen. ''Maar hoe weet... Ach laat maar...'. Zei ik en ik deed wat Louis had gevraagd. Opeens trilde er iets in mijn broekzak. Het was mijn telefoon. Ik haalde mijn iPhone uit mijn zak en zag een berichtje van Zayn.

Zayn: Umh Niall dat je het even weet Louis heeft soms van die booze dagen.
Ik: Maar waarom?
Zayn: Dat weten we niet, alleen Harry.
Ik: Oh oke. Ik ga doei.
Zayn: Doei.

17:30
Ik kwam de woonkamer in en ging aan tafel zitten. ''Ga je het nog aan Louis vertellen?'' Fluisterde Zayn die naast me zat. ''Wat vertellen? Oh dat...'' Fluisterde ik terug. Ik schudde met mee hoofd heen en weer. ''Nee dus''. Zei Zayn tegen zichzelf. Tegen over mij zaten Harry en Louis op hun telefoon wat te spelen. En ik zat te lezen. Zayn zat achter de computer en Liam was in de keuken aan het koken. Opeens begonnen Harry en Louis heel erg druk te doen. Harry zat een liedje te zingen en zei onder tussen tegen Louis: ''Kom Louis, DANSEN!!!!!'' Dus ze begonnen te dansen. Even later gingen ze stoeien en kwam Louis tegen de tafel aan waardoor mijn beker met cola om viel. Mijn shirt en mijn boek zat helemaal onder cola. ''Louis kijk nou wat je doet!'' Nou en dat is toch niet van mij. Zei hij en ging weer rustig zitten. ''Niet van jou maar wel van mij, dit is mijn lieveling 's shirt! Jij geeft helemaal niks om mij! Je bent gewoon een grote vette egoïst! Schreeuwde ik naar hem. Ik stond op en deed mijn boek met een harde klap dicht. Ik keek naar Zayn en zei: ''Zie je daarom vertel ik het hem niet!'' En ik snelde de kamer uit. Liam hoorde al dat kabaal en kwam de kamer in. ''Wat is hier nou weer geberud?'' ''Nou Louis...''. Harry kon zijn zin niet afmaken want Liam onderbrak hem. ''Louis je kunt ook gewoon normaal tegen Niall doen''. ''Kan hij niet''. Plaagde Harry. ''Harry kun je voor 1 keer je kop houden!'' Schreeuwde Louis hij was blijkbaar weer boos. ''Ik kan het wel, Liam. Maar ik doe het niet''. ''Waarom niet? Omdat hij je dit keer zeker een egoïst heeft genoemd?''. Vroeg Liam. ''Nee ik doe het gewoon niet. Ik mag Niall niet!'' Schreeuwde Louis door het hele appartement. ''Nou als je hem niet mag dan hoef je hem toch niet zo te behandelen! Hij is pas nieuw hier en jij beging al meteen zo stom te zitten doen. Louis Tomlinson ik dacht wel dat jij hier de oudste was, maar blijkbaar ben je gewoon een stomme kleuter! Doe eens een keer aardig tegen hem. Dan zou het ook vast terug doen. Liam keek Louis even aan maar daarna draaide hij zich om en ging weer naar de keuken. Ik zat op mijn kamer te huilen. Ik wist wel dat Louis me niet mocht zei ik hardop. Ik keek naar het fotolijstje dat op me nachtkastje stond. Ik pakte het en gooide het op de grond. Je hoorde het geluid van glas breken. Daarna pakte ik de foto en schuurde het in stukken. Ik voelde me nu als iets beter. Ik wist wel dat ik hier niet thuis hoorde. Fluisterde ik tegen mezelf. Ik stond op en liep richting de voordeur. ''Niall wat ga je doen?'' Vroeg Zayn erg bezorgd. Ik pakte mijn schoen en jas een deed ze aan. ''Ik ga weg''. Zei ik met een zachte stem. Ik deed de voordeur open en sloot vervolgens de deur. Zayn stond op en deed snel de voordeur open. ''Niall, Niall kom terug, we kunnen dit oplossen!'' Schreeuwde Zayn. Ik draaide me hoofd om en zag dat Zayn naar me toe wou rennen maar Liam hield hem tegen. ''Zayn laat hem maar. Hij komt wel terug, hij is een verstandige jongen''. En Liam duwde Zayn weer naar binnen en de deur was dicht gegaan. Mij boeide het echt niks waar ik naar toe ging. Maar wel dat ik gelukkig ben. En dat ben ik niet. Toen ik het flatgebouw had verlaten liep ik zowat in de straten van London. Op weg naar een plek waar ik gelukkig kon zijn.