O8 | Oliver Wood

Ik gooide mijn spullen in mijn tas en liep het lokaal uit. Ik had nu een tussenuur, maar David, Alec en Mason helaas niet. Daardoor moest ik saai in de leerlingenkamer gaan zitten of naar de bibliotheek gaan om meer informatie op te zoeken over Transfiguratie, in beide had ik eigenlijk niet veel zin. McGonagall vond het nu al nodig om een heel werkstuk als huiswerk op te geven. Waarschijnlijk voor de eerste keer sinds ik op Hogwarts zat koos ik er voor om naar de bibliotheek te gaan.

Na wat moeite had ik de afdeling Transfiguratie gevonden, dat bewees al ik niet erg wegwijs was in de bibliotheek. Ik liep de kasten langs om te kijken of er ergens boeken over Animagi stonden, omdat daar het werkstuk over moest gaan. Toen ik de hoek omsloeg om aan de andere kant van de kast te kijken botste ik tegen Percy aan. Ik viel net niet achter over, maar Percy had minder geluk waardoor al zijn boeken en stukken perkament op de grond vielen. Percy kwam overeind om zijn spullen bij elkaar te rapen. Ik bukte vrijwel meteen om hem te helpen, maar hij sloeg mijn handen weg. Geïrriteerd liep Percy met zijn boeken en stukken perkament naar de dichtstbijzijnde tafel, om daar plaats te nemen. Hij legde zijn spullen neer en begon de stukken perkament in een bepaalde volgorde te leggen.
Ik voelde me schuldig, maar wist niet precies wat voor een houding ik mezelf moest geven. Naar hem toe lopen om mijn verontschuldigingen aan te bieden? Na een tijdje twijfelen besloot ik het toch te doen. Nu nog hopen dat hij me niet wegstuurde of zoiets. Ik nam een diepe hap adem en liep op hem af, waarbij ik niet doorhad dat de veters van mijn rechterschoen los zaten. Net op het moment dat ik Percy's tafel naderde, struikelde ik, met als gevolg dat ik tegen hem aan viel. Het geluk stond echt niet aan mijn kant die dag. Waarom moest ik me steeds zo onhandig gedragen?
Percy keek op van zijn boek. "Oh, Oliver." De irritatie in zijn stem was lichtelijk te horen, wat ik ook niet zo gek vond.
"Ik kom mijn excuses aanbieden." zei ik, nadat ik snel weer overeind gekrabbeld was.
"Het is al goed." zei Percy, maar de toon waarop hij het zei verraadde heel wat anders.
"Nee, echt, ik -" begon ik, maar Percy onderbrak me.
"Laat me gewoon met rust, Oliver." Hij pakte zijn spullen en stond op het punt om weg te lopen. "Nee, wacht! Wat nou als ik je help met dat vlieg project waar Dumbledore het over had?" vroeg ik.
Percy zuchtte. "Welk deel van 'laat me met rust' heb je niet begrepen?"
"Alsjeblieft? Na het project laat ik je met rust. Beloofd." Percy zuchtte nog een keer. "Oliver... Nou, goed dan..." Ik glimlachte een pakte mijn spullen. "Ik kan je binnenkort dan wel helpen met vliegen." zei ik toen ik weg liep en het verontwaardigde gemompel van Percy negeerde.