16

‘Ik kan niet geloven dat je me dwingt om met hun mee te gaan.’ Ik rol mijn ogen naar Jessica, die zeurt omdat ze met mij, Harry, Ron en Hermelien mee moet.
‘Niet zeuren, probeer aardig te zijn. Waarschijnlijk denk je anders over ze na vandaag.’ We mogen naar Zweinsveld. Eigenlijk ben ik veel te moe, maar Hermelien, Harry en ik zijn alle drie uitgenodigd voor Slakhoorn’s feest, en ik en Hermelien hebben geen jurken. Ik besef me dat ik alleen maar winterkleding, en saaie uniformen bij me heb. Ik had geen tijd om te winkelen in de vakantie, dus ik mag nu eindelijk los gaan. Ik zie het drietal naar ons toe lopen, en alleen Harry kijkt even verbaasd naar Jessica.
‘Hey, laten we gaan.’ Jessica glimlacht ongemakkelijk, maar ik ben blij dat ze niets gemeens zegt.
De weg naar Zweinsveld is vreselijk. Iedereen is stil, waardoor ik uiteindelijk een paar meter voor de rest loop met Jessica en we Ron, Harry en Hermelien kunnen horen fluisteren.
‘Nou geweldig.’ Zegt ze droog.
‘Tja met wie had je anders willen gaan? Regina, Jade en Megan waren nergens te bekennen.’ Ze snuift boos en we zijn de rest van de weg stil. Zweinsveld zelf is een klein dorpje, met niet veel winkels. Maar ik ben blij dat we even weg zijn van Zweinstein.
‘We gaan jurken kopen.’ Zegt Hermelien, en Harry en Ron kijken elkaar even aan. Ik begrijp het. Ze vinden het grappig dat Jessica en zij nu gedwongen met elkaar moeten omgaan. Ik pak haar hand vast.
‘Ja, dus we zien jullie zo, doei!’ We lopen met z’n drieën een winkel met leuke kleding binnen.
Hermelien kiest voor een simpele lange donkerblauwe jurk. Ik ga voor een korte witte jurk met drie kwart mouwen. Het zal vast wel koud worden vanavond. Ik sla ook nog wat andere dingen in, en Jessica koopt wat willekeurige dingen. Tevreden lopen we naar een snoepwinkel, waar ik al een tijdje benieuwd naar ben. Het is van ene Zacharinus, en het is er klein en druk, met van alles en nog wat. Hermelien verdwijnt als we Harry en Ron weer zien, en ik en Jessica bekijken alle soorten chocola.
‘Jessica Montgomery, wie had ooit gedacht dat ik jouw in een snoepwinkel zou zien!’ We kijken tegelijk op, en ik kijk in de ogen van een lange roodharige jongen.
‘Fred Wemel!’ Ze zet een grote neppe glimlach op, en slaat haar armen over elkaar heen.
‘Ik had gehoopt jou helemaal niet meer te zien, maar kijk nou eens!’ Ze gebaart met haar handen naar hem.
‘Even charmant als altijd eh? Ben je afgevallen?’ Jessica kleurt rood.
‘Hoepel op Wemel, voordat die andere ook komt.’
‘Hoe weet je dat ik niet die andere ben?’ Dan verschijnt er een identieke jongen naast hem. Echt precies hetzelfde!
‘Jessica’ Hij maakt ene buigbeweging. Jessica lacht sarcastisch
‘Helaas, deze dag kan wel erger. Kom Jasmine.’ Ze wil me meetrekken, maar dan verschijnt Ron naast ons.
‘Fred, George! Wat doen jullie hier?’
‘Wat aankoopjes doen voor onze winkel.’ Zeggen ze tegelijkertijd.
‘Maar we liepen tegen de elegante Jessica op. Over elegantie gesproken..’ De blikken zijn nu op mij gericht,en ik speel met het doosje bonbons in mijn handen.
‘Ga je ons nog voorstellen aan je prachtige vriendin Jessica?’ Maar ze kijkt ze alleen met samengeknepen ogen aan.
‘Dit is Jasmine, Jasmine dit zijn mijn broers Fred en George.’ Zegt Ron snel. Ik glimlach naar ze, en de linker (Fred) is de eerste die wat zegt.
‘Ben je nieuw? Ik heb je nooit op Zweinstein gezien.’ Ik knik.
‘Ja’
‘Ze komt uit Frankrijk.’ Zegt Ron grijnzend. Ik kijk om me heen, dit is behoorlijk ongemakkelijk. En waarom kijkt Jessica nog steeds naar ze alsof ze hun ogen eruit wilt krabben?
‘Heb je wat je wilt?’ Vraagt ze me scherp. Ik knik, en ze pakt mijn hand.
‘Doei Fred, doei George! Hopelijk tot nooit meer ziens!’ Eenmaal buiten stop ik abrubt. Jessica draait zich om.
‘Wat was dat allemaal?’ Vraag ik verbaasd.
‘Die twee waren de herrieschoppers van de school. Ze zijn vorig jaar van school getrapt omdat ze de examens verstoorden, en zijn nu een eigen winkeltje begonnen. En oh ja, Fred vind me leuk.’ Mijn wenkbrauwen schieten omhoog.
‘En jij hem?’
‘Ooit.’ Bloost ze. ‘Maar toen vroeg hij iemand anders mee naar het kerstbal in de vierde, dus ik heb hem laten gaan. En nu denkt die mij in te kunnen palmen, alsof ik nu nog met een Wemel zou gaan!’
Oh, daarom was het zo ongemakkelijk.
‘Kom op, laten we iets gaan drinken.’
Maar dan stop ik met lopen. Zo’n 10 meter verderop, staat Draco. En niet alleen, maar met ene vrouw. Ze is wat ouder, en heeft zwarte strepen door haar blonde haren. Ik weet gelijk dat het zijn moeder is. Ik wil iets tegen Jessica zeggen maar die heeft Regina gezien en is naar haar aan het toe lopen. Ze heeft niet door dat ik niet meer naast haar sta. Ik kijk weer naar Draco, en nu kijken ze mij allebei aan. Hij, en zijn moeder. Ik bloos, en dan beginnen ze naar me toe te lopen. Holy shit, ik ga zijn moeder ontmoeten!
‘Hey’ zegt Draco liefkozend, en slaat zijn arm om mijn middel heen waarna hij me kust. Ik bloos nog erger, en kijk naar mijn handen.
‘Jasmine, dit is mijn moeder. Moeder, dit is Jasmine. Mijn vriendin.’ Ik schud beleefd haar hand.
‘Jasmine, wat leuk je te ontmoeten. Noem me maar Narcissa.’ Dan richt ze zich tot Draco.
‘Ik zie je binnenkort met de kerstvakantie weer, goed?’ Ze knuffelt hem stijfjes, en na een glimlach naar mij draait ze zich om en loopt op haar hoge hakken weg.
Ik kijk verward naar Draco, en hij haalt zijn schouders op.
‘Heb je zin om wat te drinken?’