Proloog

Ik zat aan tafel in onze flat samen mat mijn moeder en vriendinnen. Ze zongen lang zal ze leven voor me. Toen ze klaar waren zei mijn moedre 'blaas de kaarsjes maar uit lieverd' ik blies alle kaarsjes in een keer uit. 'wat heb je gewenst?' vroeg Amy 'ik weet het al een knap vriendje!' riep Carlotte. Ik lachte vrolijk mee het was tenslotte mijn verjaardag. We schrokken van gegil buiten. Ik rende naar het taan en keek. Wat ik zag deed me achteruit cijnzen van angst. Buiten vloogen engelen met wapens waarmee ze mensen vermoorden. Mijn moeder duwde mij en mijn vriendinnen naar de keuken en sloot de deur. 'mam wat is er aan de hand? Is dit een film ofzo?' vroeg ik bang. Ze schudde haar hoofd 'je vader had me nog gewaarschuwd dat deze dag nog zou komen.' mompelde ze 'wat is er mam?! Je wou het nooit over mijn vader hebben en nu wel?' riep ik. Ik voelde een hand op mijn schouder en ik keek om. Daar stond Amy en ze wees doodsbang naar het raam waar een engel met een boog vloog. Door het open raam schoot hij een pijl naarbinnen, die Daisy raakte. Ze viel meteen dood op de grond. Een tweede pijl volgde, deze was op Amy gericht maar miste en belande in mijn arm. Ik gilde va de pijn en greep naar mijn arm. Er sijpelde bloed uit de wond, het was zo helder. Mijn bloed was altijd veel helderder geweest dan het bloed van mijn vrienden. Zelfs dokters wisten niet welke bloedgroep ik had dat was onbekend. Door een gil kwam ik terug op aarde. Amy had een pijl in haar been gekregen. Nu kwam mijn moeder in beweging ze pakte mijn bij mijn niet gewonde arm en duwde me naar de woonkamer en samen met Carlotte tilde ze Amy naar de woonkamer. Ze keek me aan haar blik was donker van verdriet terwijl haar ogen zo opvallend blauw waren, mijn ogen waren heel donkerbruin. Wat heel vreemd was omdat haar ogen zo super licht waren. 'Emma dit had ik je eerder moeten vertellen maar jij bent de dochter van de duivel. Het spijt me maar jij moet hier weg samen met Carlotte. Jij hebt een taak te vervullen. Ik zal hier blijven om voor Amy te zorgen.' zei ze. 'maar mam jij moet mee Amy ook! Ik ga jullie hier niet laten om vermoord te worden door een, een, engel!' het klonk zo vreemd vermoord door een engel toen ik het gezegd had. Mijn moeder liep naar me toen en nam mijn gezicht tussen haar handen. Er stonden tranen in haar ogen. 'het spijt me zo.' zei ze en kuste me op mijn wangen. Ik knuffelde haar en toen liep ze weg om een overleefings pakket te maken. Ik keek naar Amy. Die lag met een pijnlijk gezicht op de tafel. Ik liep naar mijn kamer en pakte een paar pijnstillers voor haar, en propte een paar onopvallende en makkijlijke kleren in een tas. Ik moest steeds maar denken aan wat mijn moeder gezegt had "jij bent de dochter van de duivel." het galmde door mijn gedachten terwijl ik teug liep naar de woonkamer. Daar stonden mijn moeder en Charlotte al op me te wachten. Charlotte had een tas met eten en overlevingskans zooi in haar hand. Mijn moeder pakt mijn handen en zei 'er zijn een paar dingen die je moet weten het eerste is dat je vleugels zult krijgen. Het tweede is dat er meer zijn zoals jij: halfgoden het boeit me niet hoe maar zorg dat je bij ze komt. En als laatste pas goed op jezelf en Charlotte.' toen knuffelde ze me en kuste me op mijn kruin ingaf haar een kus en liep samen met Charlotte naar mijn scooter. Waarmee we zo snel mogelijk wegreden naar het bos.