W42

“Bloom, hen daar zo achterlaten is eigenlijk geen optie”, verzuchtte Faragonda. “Die koepel blijft jou energie kosten, misschien niet veel, maar die feeksen zijn niet echt prioriteit meer als we hier weg zijn.”
“Maar, als ze weer iemand aanvallen…”
“Daar hebben ze nog genoeg collega’s voor”, zei Griffin. “En we kunnen sowieso best proberen morgen de schepen, of wat er van overblijft, naar Red Fountain te brengen, en daarvoor zitten die feeksen in de weg.”
“Goed dan”, zei Bloom aarzelend. “Maar dan morgen pas, dat ze nog maar even wat last ondervinden van die aanval.” Faragonda keek Bloom ietwat verbaasd aan, ze had Bloom bijna nooit wraakzuchtig meegemaakt, tenminste als het niet om de Trix ging.

De volgende ochtend was iedereen bijna volledig de oude en Bloom liet van op afstand de koepel verdwijnen.
“Wanneer gaan we de schepen halen?”
“Vanmiddag”, zei Faragonda met een glimlach. “Saladin en Codatorta komen hierheen met de jongens.”
“Oké”, ging Bloom meteen akkoord. De andere Winx knikten instemmend.
“Alleen Bloom, Griffin en ik gaan mee”, zei Faragonda echter. “Bloom, jij zorgt alleen voor veilige koepels, niet meer. Griffin en ik zijn er voor moest er iets misgaan, het zijn de jongens die voor de schepen zorgen.”
“Oh”, zei Bloom zacht.
“Kan ik niet helpen dan?”, protesteerde Tecna.
“Ja, hoe meer hulp hoe beter, toch?”, vond Layla. “Dan zijn we sneller klaar.”
“Nee, meisjes, deze keer niet”, zei Faragonda. “Codatorta zei dat brokstukken van schepen gevaarlijk kunnen zijn voor wie ze niet kent, we nemen geen risico’s. Griffin, Bloom en ik zouden niet meegaan als het niet te gevaarlijk was voor de jongens alleen, maar jullie kunnen niet helpen.” De meisjes keken elkaar aan en zeiden niets meer, maar waren ook duidelijk niet echt blij met de gang van zaken.
“Wat moeten we volgende week doen?”, vroeg Musa dan maar.