Stephanie Potter ~ Eerste Schooldag

Slaperig doe ik 1 oog open waarna ik de andere ook open doe en ik me gapend uitrek. Ik kijk naar Jacky's bed, die natuurlijk al leeg is. Ik slinger mijn benen over het bed en sta dan op, waarna ik nog wankel. Ik loop naar de badkamer toe, waar ik me opfris en dan mijn pyjama uittrek en die ik verruil voor de schoolkleding met een rood gele stropdas die ik pas na een kwartier goed heb zitten. Ik pak mijn schooltas met boeken, schriften en natuurlijk een ganzenveer en een potje inkt. Als ik helemaal klaar ben loop ik de slaapzaal uit, de Gryffindor Dorm uit en dan sta ik uiteindelijk op de gang. Ik zucht even en loop dan naar de Great Hall toe. Plotseling hoor ik een stem achter me waarna ik me verschrikt omdraai. Een jongen met bruin haar dat in een schuine kuif zit en met groenige ogen loopt naar me toe. "Ben jij niet Stephanie Potter?" vraagt hij nieuwschierig en ook bewonderd. "Ja, dat ben ik inderdaad" antwoorde ik. "Ik ben trouwens Teddy Lupin, leuk je te ontmoeten" stelde hij zichzelf voor en schudde mijn hand vriendelijk. "Fijn lkennis te maken" zeg ik waarna ik langzaam mijn hand weer uit zijn greep haal. Hij zat ook in Gryffindor, aan zijn stropdas te zien, ik kende hem vaag van de Sorteerceremonie. "Zou je misschien samen met me naar de Great Hall willen lopen?" vroeg hij verlegen. "Maar natuurlijk!" roep ik enthousiast uit en ik loop verder met Teddy naar de Great Hall. Als we naar binnen lopen zit bijna de hele school er al, Teddy en ik namen snel plaats aan de Gryffindor tafel, bij de eerstejaars. Dan zie ik Jacky en ik zwaai kort waarna ik naar Teddy wijs en dan mijn duimen opsteek. Ze grijnst, maakt een eetgebaar en gaat dan zelf ook weer eten en praten met iemand naast haar. "Is dat je zus? Jacky Potter?" vraagt Teddy waarna hij haar met open mond aangaapt. Ik knik en schiet in de lach van Teddy zijn gezicht. Ik pak dan een broodje en smeer die met kersenjam, mijn favoriete beleg. Plotseling kwamen er ineens honderden uilen binnen met allemaal post in hun klauwen en in hun snavel. Ik kijk met alle andere eerstejaars naar de grote zwerm uilen waarna mijn uil, Vanessa, naar mij komt aangevlogen en een pakje, en een krant laat vallen. Ook andere leerlingen krijgen post van hun eigen uilen of van de schooluilen. Ik zie dat Jacky ook een pakje heeft gekregen en ook een krant. Teddy heeft ook wat post gekregen, een brief, dezelfde krant als mij en nog een rode brief. Teddy kijkt verschrikt naar de brief, ik wist precies wat voor brief het was. Een Brulbrief. Met trillende handen maakt Teddy de brief open, waarna de brief zichzelf vormt tot een mond en met een hoge vrouwenstem boos tegen Teddy spreekt. "Teddy Ash Lupin! Ik kan niet geloven wat jij hebt geflikt! Je eigen nichtje in een kikker veranderen en dan die 'per ongeluk' laat ontploffen!! Jij krijgt er nog van langs meneertje! Dat verzeker ik je nu al!" tetterde de brief door de zaal. De mond/brief stak nog zijn tong uit naar Teddy en verscheurde die daarna zichzelf. Teddy kijkt met grote ogen voor zich uit, alle leerlingen staren hem nu geboeid aan. "Gaat het wel?" fluisterde ik, Teddy knikt zachtjes en pakt dan zijn krant. Ik pak mijn krant en kijk naar de voorpagina. "The Daily Prophet" staat er met grote letters op, verder zie ik een paar bewegende foto's en allemaal zinnen erbij. Pap en mam zouden zeker voor Jacky en mij een abonnement hebben genomen. Ik lees de krant helemaal door en pak dan het pakje dat ik heb gekregen, roodfluwele stof voelt fijn aan mijn vingers terwijl ik het pakje open maak. Ik haal een prachtige ketting uit pakje. Dan haal ik voorzichtig de brief eraf die eraan zit.

Lieve Stephanie,

Deze ketting was van mijn moeder, jouw oma, Lily Potter. Ik vond deze ooit terug samen met armband van haar, de armband heb ik aan je zus gegeven en ik vond deze ketting bij jou passen. Doe er alsjeblieft voorzichtig mee en bewaar het goed, want ooit zal je het goed nodig hebben. Weet wel dat ik en je moeder er altijd voor je zijn, wanneer dan ook. Stuur ons een uil als je iets wilt vertellen aan ons dat je echt kwijt wil. Ook mag je ons een uil sturen van hoe je eerste schooldag is verlopen, want ik en je moeder zijn er heel benieuwd naar.

Jij en Jacky zijn speciaal, onthoud dat goed.


Liefhebbende groetjes van je vader, H. Potter.

Ik kijk ontroerd naar het stuk perkament waarna ik de ketting nog eens bekijk en dan door Teddy om laat doen. Ik zie dat Jacky haar schitterende armband om heeft. Ik glimlach en eet mijn broodje verder op. Als ik helemaal vol zit, doe ik mijn post in mijn schooltas die ik over mijn schouder slinger. De Great Hall stroomt langzaam leeg van de leerlingen en ook de leraren staan op om naar hun lokalen te gaan. Ik sta ook op van het bankje en tik Teddy aan, waarna Teddy ook opstaat van het bankje en zijn tas pakt. "Ik ben zo terug, ik moet even naar mijn zus toe" zei ik tegen Teddy. Ik ren naar Jacky toe die al op de trap staat, op weg naar onze eerste les. "Jacky, vindt je het erg dat ik niet met je mee loop, want ik ga namelijk al met Teddy, als je dat tenminste niet erg vindt" vraag ik 1 adem. Jacky schudt nee en dan ren ik snel terug naar Teddy die buiten de Great Hall staat te wachten. "Weet jij welk vak we eerst hebben? Want ik ben heel slecht in roosters onthouden" vraag ik aan Teddy. "Niet echt, maar ik weet wel iemand die het wel weet" zegt Teddy en hij sleurt me tussen de massa leerlingen door. Als hij stopt staan we op de derde verdieping. "Hij moest hier toch ergens zijn..." hoor ik Teddy brommen waarna hij me weer meesleurt. We staan stil voor een jongen met donkerbruin warrig haar, hij heeft bruine ogen die je vriendelijk aankijken en hij heeft een vrolijk gezichtje. "Dit is Dylan McAllister, Dylan weet alle wegen, verdiepingen, lokalen en roosters uit zijn hoofd" stelt Teddy me voor aan de jongen die nu pas opkijkt. Zijn mond valt open als hij naar mij kijkt, hmmm, dit begon irritant te worden, al die aandacht. "Jij, b-bent Steph-Stephanie Potter!" stotterde hij opgewonden. Ik lach en knik dan. "Ik kan je wel wegwijs maken, als je dat wilt" vraagt Dylan waarna Teddy hem zomaar onderbreekt. "Ik doe het wel" zegt Teddy vastberaden waarna hij mijn arm vastpakt. "Ik doe het met alle plezier" zegt Dylan en pakt mijn arm ook. "Ik doe het wel, hoorde je me net niet?" bitst Teddy terug en pakt mijn arm weer. Ik trek mijn wenkbrauw op naar de twee ruziënde jongens en ik probeer mijn arm weg te trekken, zonder succes. "Ik doe het beter, jij kent alle wegen toch niet" zegt Dylan op een harde toon. Teddy wordt rood van woede en pakt meteen zijn stok en houdt die onder Dylan zijn kin. "1 woord, en ik maak je kapot McAllister" dreigt Teddy woedend. Ik schrok me kapot en ik werd kwaad op Teddy en Dylan. "Vechten om een meisje is zo verkeerd, laat mekaar toch met rust!" zei ik geïrriteerd. Ik rukte me eindelijk los uit hun greep en ik rende weg van hun. Iemand zou ze vast wel uit elkaar halen maar dat kan ik niet. We hadden Kruidenkunde samen met Hufflepuf. Proffessor Lubbermans stond al klaar in de kassen toen we aankwamen. Ik pakte mijn notitieboekje om belangeijke dingen op te schrijven zodat ik die kon onthouden voor de S.L.I.J.M.B.A.L.L.E.N omdat er dan dingen gezegd worden die later met de examens of toetsen gevraagd worden. Maar zoals altijd lette ik niet op wat Professor Lubbermans zei wat we moesten doen. Voor de helft wist ik het, we moesten planten ontpotten volgens mij, maar daar moesten we onze oorkleppen opdoen. Professor Lubbermans deed het voor en toen moesten we het zelf doen. "Snap je het wel? Anders wil ik je wel helpen" zei een jongensstem achter me. Hij stond rechts achter me, een jongen met donkerblond haar met blauwe heldere ogen keek me vriendelijk aan en glimlachte. "Niet schrikken, Stephanie Potter" lachte hij en ik lachte vrolijk mee. Hij stak zijn hand uit en stelde zichzelf voor: "Luke Anderson". "Stephanie Potter, maar dat wist je al" zei ik en ik schudde zijn hand terug. "Maarre, eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe het eigenlijk moet, Ik zou het heel fijn vinden als je me kan helpen" zei ik en hij deed zijn oorkleppen goed op, net zoals ik. Ik kon Luke nog net verstaan met die dingen op, ik mocht Luke nu al, hij is geweldig en aardig. "Je moet je ene hand zo boven houden, en met je andere hand de pot stevig vast houden" legde hij uit en hield mijn handen op de goede plaats. Luke begon te blozen wat ik zelf ook begon te doen, hij keek me recht aan, met zijn lichtblauwe ogen waardoor ik helemaal van de wereld leek. Vlinders vlogen razendsnel door mijn buik heen terwijl ik roder en roder werd. ''Ehm, je, eh...'' stotterde Luke zenuwachtig en ik glimlachte en keek naar onze handen die inmiddels verstrengeld met elkaar waren. Inmiddels waren Luke en ik allebei zo rood als tomaat en daarom lachte ik heel zenuwachtig. ''Als je nu de pot en de plant stevig vast houdt en dan aan de plant trekt'' vertelde Luke, die zijn woorden weer had teruggevonden. Ik trok hard aan de plant, die uit de pot kwam en leek op een soort van plant-baby, het ding schreeuwde als een gek, daarom die oorkleppen. Ik keek het ding raar aan en keek toen vragend naar Luke die hetzelfde met zijn plant deed. Alle planten waren ontpot en werden meegebracht door Professor Lubbermans. V
Er werd nog wat verteld over andere magische planten en kruiden en daarna was de les afgelopen. Iedereen deed zijn oorkleppen af en pakte toen hun schooltas en liepen de kassen uit. "Ik vindt het erg gezellig met je, moet ik toegeven" zei Luke blozend en verlegen. Ik giechelde stom en ik keek toen naar beneden. De Gryffindor eerstejaars kwamen aan bij het veld waar ze samen met Ravenclaw vliegles krijgen. Iedereen ging naast een bezem staan die waren neergelegd. Links naast me stond Jacky, en rechts naast me stond Luke, glimlachend met zijn mooie tanden en zeeblauwe ogen. Plotseling liep een wat kleinere vrouw tussen de rij met bezems door. Ze begroette ons en wij deden dat in koor terug. Toen ze zich omdraaide keken we recht in haar scherpe gele haviksogen. "Welkom bij jullie eeste vliegles, ik ben Madame Hooch en ik ben de scheidsrechter van Zwerkbal, een spel dat we zo gaan spelen. Steek nu allemaal je hand uit, boven je bezem en roep: 'omhoog. Als iedereen wat heeft ingevlogen gaan we Zwerkbal spelen, daar vertel ik straks meer over". Maar niemand hoorde het laaste meer, want iedereen was druk bezig "omhoog!" te roepen. Ik riep zelf ook omhoog en de bezem vloog meteen in mijn hand. Ik keek naar Jacky die ook haar bezem in 1 keer in haar hand had. Bij Luke ging het wat minder, hij concentreerde zich niet goed op de bezem. "Concentreer je, dan komt het goed" informeerde ik hem en hij knikte waarna hij zijn ogen sloot en "omhoog!" riep. De bezem vloog snel in zijn uitgestoken hand en Luke kirde van plezier. Bij iedereen was het inmiddels gelukt en daarom ging Madame Hooch, vertellen over Zwerkbal waar ik erg benieuwd naar was. "Luister allemaal goed, Zwerkbal wordt gespeeld door 7 personen: 3 Chasers, 2 Beaters, 1 Keeper, en 1 Seeker. Wie wil er alvast oefenen als Chaser, Beater, Keeper of Seeker?" Tientallen handen vlogen de lucht in en Madame Hooch keek spiedend rond. 7 Ravenclawers koos ze uit die de functie zogenaamd hadden. Nu de Gryffindors nog. Ze koos 3 Chasers uit, 2 Beaters, als Keeper werd Luke gekozen en als Seeker werd ik gekozen. Ik wist dat Jacky vliegangst had, maar daarom is ze wel blij voor me. Madame Hooch legde het hele spel nauwkeurig uit en toen we het snapten mochten we beginnen. Iedereen was namelijk al in de lucht, op de bezem. Gryffindor en Ravenclaw moesten tegen elkaar. Luke hield alle keren de Slurk tegen en ik had de Snitch te pakken gekregen waardoor Gryffindor automatisch won. "Goed gedaan als Seeker" complimenteerde Luke me. "Jij als Keeper" grinnikte ik. "Volgens mij hebben we nu eerst lunch" zei Luke en hij maakte aanstalten om het kasteel in te gaan en vervolgens naar de Great Hall te gaan. Ik knikte, en ik rende achter Luke aan maar ik botste in de haast tegen iemand op. Toen ik opstond zag ik het gezicht van diegene, maar ik was niet blij tegen wie ik opbotste. Teddy.