3.4

Michaël

Heel even aarzelde ik en nam ik de situatie in me op.
Aurora was lijkbleek en hijgde, Nyx bromde waarschuwend, terwijl Salazar grote pluimen rook uitblies en met roodgloeiende ogen naar de koning keek. Die laatste deed wijselijk een stap achteruit, maar hield zijn blik woedend en vol dreiging op Aurora gericht.
‘Kom hier, Aurora.’
Haastig stapte ik tussen de koning en de draak in. Niet omdat ik hem wilde beschermen, maar omdat ik wilde voorkomen dat Salazar iets zou doen waar iedereen later spijt van zou krijgen.
Als hij in haar buurt komt eet ik zijn hoofd op. Ik had een draak zelden zo moordlustig horen klinken, maar ik hield mijn rug naar hem toe gedraaid. Erop vertrouwend dat Salazar mij niets zou doen.
‘Ach, ze zit net.’ Ik dwong mezelf te glimlachen toen ik de koning aankeek. Zijn ogen richtten zich nu op mij en ik schrok van de haat die ze uitstraalden, toch staarde ik onbewogen terug. ‘Het kost de eerste tijd behoorlijk wat kracht om op zo’n grote draak te klimmen, heer, zeker voor een vrouw. Dat snapt u vast wel.’
‘Een prinses hoort niet óp een draak.’ Siste hij en balde zijn vuisten.
‘Ze is nu ook een rijder.’ Ik haalde mijn schouders op. ‘Ik heb begrepen dat haar training aan de draken is en aan de eventuele rijders. Ik ben een rijder en hier zijn twee draken. Ze zal alles moeten leren, dat bent u toch met me eens?’
Nyx liet haar donkerblauwe hoofd naast mijn schouder zakken en leunde licht tegen me aan. Afwezig klopte ik even op haar neus en hield mijn blik op de koning gericht, die nu langzaam rood begon te worden.
De koning gaf geen antwoord en ik besloot dat ik nu net zo goed verder kon gaan. ‘Leren vliegen is de eerste en een van de meest belangrijke lessen voor een rijder. De prinses kan dit niet vroeg genoeg leren.’
Met een heel kort knikje gaf hij toe dat ik blijkbaar gelijk had, maar toen schoot zijn woedende blik weer omhoog naar Aurora.
‘Je komt nu mee naar je kamers om iets fatsoenlijks aan te trekken.’
Luid schraapte ik mijn keel en zodra hij weer naar me keek zei ik nonchalant: ‘Sorry dat ik het zeg, maar in het jurk is het vrij onmogelijk om op een draak te vliegen. De enige houding waarin je er niet af valt is schrijlings en als de prinses dat zou doen in een jurk zou het pas écht onfatsoenlijk worden.’
Ik hield maar even voor me dat Aurora dat al een keer eerder had gedaan en dat ik dat bovendien heel aantrekkelijk had gevonden.
Na een zacht duwtje van Nyx boog ik kort mijn hoofd naar de koning – ik weigerde te buigen – en trok mezelf toen soepel aan haar nek op. Glimlachend sloeg ik mijn been over haar rug en grijnsde scheef naar Aurora die een beetje afgunstig toe keek.
‘Jou spreek ik later, jongedame.’ Met lange, boze passen beende de koning weg. De twee bewakers in zijn kielzog.
Je laat haar geen seconde alleen, Michaël. Salazar keek me dreigend aan. Anders is het jouw hoofd dat ik als toetje eet.
Je hebt mijn woord.
‘Waarom deed je dat?’ Aurora’s stem drong tot me door en ik keek haar aan.
Ze was nog steeds zo wit als een doek en keek met een angstige blik naar de koning die net het paleis in liep.
‘Laten we daar straks over praten. Nu wil ik dat je je concentreert op het vliegen.’ En bovendien was een beetje afleiding waarschijnlijk goed voor ons allebei. ‘Hou je vast aan de stekel voor je en hou je benen stevig om hem heen. Bij het laden en het opstijgen moet je ervoor zorgen dat je achterover leunt, zodat je jezelf niet per ongeluk spiest.’
Salazar had ook door dat de prinses op het punt stond om te gaan protesteren. Hij sloeg zijn enorme vleugels uit en zette zich met kracht af.