Hoofdstuk 8 - De laatste training

Ik loop het Trainingscenter in. Ik kijk om me heen. Dit is m'n laatste training. Ik zie Damian. Gauw loop ik naar hem toe. ''Hey'' zeg ik. ''Hoi'' zegt hij kalmpjes. ''Al bondgenoten?'' vraag ik. ''Nee, tenminste eerst dacht ik van wel''. Ik kijk hem in zijn ogen. Zijn felle blauwe ogen. ''Ooh... Wat was er?'' ''Ik dacht dat wij wel bondgenoten konden worden, maar nu ga je met de moorddadige beroeps om...'' Ik kijk naar de grond. ''Ik weet zelf niet eens wie ik als bondgenoot kies'' zeg ik. ''Je weet toch wel dat dit je laatste keer is en dat je nu moet kiezen he? Anders heb je misschien niemand in de arena...'' Dat is waar. Ik moet een keuze maken. Ik zou Damian kunnen kiezen. Ik zou ook vragen of Bennet zou willen. Natuurlijk kan ik ook kiezen om met de beroeps te gaan samenwerken... Ik moet denken aan wat Bloeme zei: "Je kunt veel van ze leren met trainen, maar pas goed op in de arena. Op het ene moment kunnen ze je beste maatjes zijn maar in de arena zijn ze je ergste vijanden. Onthoudt dit goed". GRRR ik haat 't' om niet te kunnen kiezen! Ik zou ook kunnen wisselen... Dat ik met de beroeps optrek en dan stiekem een bondgenootschap vorm met Daniel. Alleen dan zou de kans groot zijn dat ze me ontdekken en ik vermoord word... ''Laten we nou maar gaan trainen'' zeg ik. Eerst staan we bij m'n favoriet; messenwerpen. Ik sta in het midden van de rij. Ik zie de beroeps trainen. Soms praten ze wat en soms zitten ze geconcentreerd voor zich uit te staren. Ik hou het goed in de gaten, ook al zitten ze aan de andere kant van de zaal.
Ik ben nu aan de beurt. Achter me staat Damian toe te kijken hoe ik ga messenwerpen. Ik pak een mes. mijn vingers glijden er sierlijk overheen. Dan komen de doelen tevoorschijn. Ik geef de mes een harde gooi naar voren. Het belandt in het doel. Precies in de roos. Ik draai een rond en werp het mes er meteen in. Ik eindig het met een schuine, sierlijke rol en geef het mes een snelheid zodat het er gauw in vliegt. Dan is Damian aan de beurt. hij pakt het mes beet. Eerst kijkt hij ernaar. Hij werpt het mes zo precies mogelijk als hij kan naar het doel. Het mes belandt boven de roos. ''Concentreer je, mik wat meer naar beneden'' adviseer ik Damian. Hij knikt. Zijn felblauwe ogen staan er starend en geconcentreerd bij. Zijn hand glijdt even over het bovenste stuk heen. Nu werpt hij het met volle snelheid. Het mes belandt in de roos. Niet het midden maar net erboven. Maar het gaat erom dat hij z'n doel heeft bereikt. Ik knik hem bemoedigend toe. Hij werpt zijn laatste mes. Het beland op dezelfde plaats als net. ''Goed hoor'' vind ik. ''Dankje'' zegt hij.
Ik kijk even rond. Dan hebben de beroeps mij in de gaten. ''Heey Selena, bevalt het? de training?'' vraagt Donna. Haar blonde haar zit mooi ingevlochten die ik een knot uitloopt. ''Ja hoor'' zeg ik. ''Zou je het willen?'' ''Wat willen?'' ''Een bondgenootschap vormen met de beroeps?'' vraag Donna. Ik kijk op. Mijn groene ogen staan nadenkend. ''Ik kan niet wachten'' zeg ik tevreden.