Hoofdstuk 4

We vlogen nu al een tijdje en ik betrapte mezelf er op dat is steeds bijna in slaap viel. Ik maakte me veel zorgen over Emma. Dat beest had haar op haar rug geraakt en af en toe kreunde ze van de pijn. Opeens voelde ik dat we steeds lager vlogen." Em heeft vast besloten om te landen." Dacht ik. Maar toen we recht op een struit afvlogen wist ik wel beter. Ik wou Emma net roepen toen we in de struik terechtkwamen. Bezorgd kwam ik overeind en riep Emma's naam. 'Emma! Emma! Word wakker!' riep ik. Maar ze was het bewustzijn al kwijt. Bang keek ik om me heen. 'Help! Help!' riep ik. tranen rolden over mijn wangen. Ik had de plas bloed om Emma gezien. Ik drukte mijn gezicht in haar haren. 'Niet doodgaan. Asjeblieft, ik kan jou niet ook nog missen.' fluisterde ik. Ik hoorde geritsel in de struiken achter me. Meteen ging ik overeind zitten. 'Wie is daar?' riep ik met een bevede stem. Meer geritsel. Guew trok ik mijn jas uit en legde doet over Emma's vleugels. Net op tijd want er kwam een groepje mensen uit de bosjes. Drie jongens en twee meisjes ongeveer van onze leeftijd. Twee van de groep hadden vesten met een soort bobbel op hun rug aan. 'W, wie zijn jullie?' vroeg ik. Ze staarden allemaal naar Emma. 'Ik ben Teun, de anderen zijn Leo, Peter, Valia en Sara.' zei een jongen met blond haar die Teun heette. 'Kunnen jullie me asjeblieft helpen?!' zei ik wanhopig. Teun knikte en liep naar Emma. Blijkbaar schrok hij vanaf dat bloed. 'Hier kunnen we niets doen. We moeten jullie meenemen naar het dorp. Ga je mee?' vroeg hij. Ik knikte. Hij wou Emma optillen maar ik hield hem tegen. 'Wacht even.' zei ik hij keek me verbaasd aan maar wachtte wel. Ik ritste mijn jas dicht om Emma's vleugels heen en knikte. Teun tilde Emma op en ik wou opstaan maar ik viel weer op de grond. Ik was gewoon te moe. Ik bleef maar zitten een staarde naar de plas bloed. Leo stapte naar voren en vroeg 'Gaat het?' 'Ja hoor.' zei ik zwakjes. Ik probeerde weer op te staan maar alweer lukte het niet. 'Zal ik je dragen?' bood Leo aan. Ik zuchtte maar knikte toen. Hij tilde me op en we volgden de rest. Toen we al minstens een kwartier liepen viel ik uitgeput in slaap.