6.4

Michaël

Terwijl Weslin en Gabrial me vertelden wat ik allemaal gemist had en uitgebreid babbelden over hun training voelde ik hoe Aurora tegen mijn schouder in slaap viel. Glimlachend trok ik haar wat dichter tegen me aan en gebaarde dat Gab een deken van binnen moest halen. Dat deed hij direct, maar nadat ik Aurora wat warmer had ingepakt, begon hij zijn broer weer aan te vullen bij het eindeloze gepraat.
Pas toen het vuur helemaal gedoofd was en het enige licht nog van de maan en de sterren kwam besloot de tweeling dat het tijd werd om op te stappen. Hoewel ik ze had gemist en het leuk vond om ze weer te zien, was ik blij dat ze ophoepelden.
Met mijn voet schoof ik de laatste gloeiende takken en de as uit elkaar en tilde Aurora voorzichtig in mijn armen. Ze kreunde en vertrok haar gezicht, maar sliep wel verder.
Zachtjes liep ik de donkere grot in. Ik had kaarsen, maar kende de weg hier inmiddels zo goed dat ik geen licht nodig had. Ik legde Aurora op het bed en besloot toch maar een kaars aan te steken voor het geval ze wakker zou worden, zij zou in het donker waarschijnlijk eerder haar nek breken. Net toen ik terug kwam met de kaars hoorde ik haar bewegen en mompelde ze slaperig: ‘Michaël? Ben jij dat?’
‘Ja, liefje.’ Ik zette de kaars neer en knielde naast het bed. ‘Ga maar weer verder slapen. Het is al laat.’
‘Ravinia heeft een nachtjapon voor me gemaakt. Hij moet hier ergens zijn.’ Ze wilde overeind komen, maar ik duwde haar teder weer terug.
‘Laat dat maar voor vanavond. Je kunt prima zo slapen. Ik ben vlakbij, prinses.’
Ze greep met verrassend veel kracht mijn hand vast toen ik overeind kwam en trok me voorover naar het bed. ‘Waar ga je heen?’
‘Ik ben ook moe, liefje.’
‘Is er dan nog een bed?’
Gelukkig kon ze in het donker niet zien dat ik bloosde. ‘Eh… nee. Maar ik…’
‘Blijf dan hier. Bij mij.’ Haar stem was een tikkeltje hees door de slaap en haar hand verleidelijk warm. Hoewel ik best wist dat ze me alleen aanbood om te slapen, reageerde mijn lichaam heel anders. ‘Alsjeblieft, Mica.’
Alle goden… hoe kon een man dat weigeren?
Ik trok mijn hemd uit voordat ik naast haar onder de dekens ging liggen en trok haar hoofd zachtjes tegen mijn schouder. Aurora nestelde zich direct als een slaperig katje tegen me aan en sloeg haar arm over mijn borst. Aan haar ademhaling te horen sliep ze alweer en ik vroeg me af of ze me ook zou hebben gevraagd om te blijven als ze helemaal wakker was geweest.
Zacht drukte ik een kus op haar slaap en snoof de geur van haar haren op. Ik had verwacht dat ik lang wakker zou liggen, maar terwijl ik genoot van haar warme lichaam dicht tegen het mijne zakte de slaap als een deken over me heen. En ik sliep zoals ik in geen maanden had geslapen.