Hoofdstuk 16

Mackenzie

Marlieke hield haar trotse blik iedere keer dat ik een sms'je of watzappje van Liam kreeg. Soms gaf ze me een duim en richtte zich daarna grijnzend weer op waar ze mee bezig was geweest. Ik had zo'n vermoede dat heel mijn gezicht op moest lichten als ik zijn naam op mijn telefoon zag staan, want ze wist altijd wanneer hij het was.
'Hi Marlieke.' Ik keek op uit mijn gedachten en zag Skyler verlegen in de deuropening staan.
'Skysky!' Marlieke sprong over de bankleuning heen en trok mijn zusje in een knuffel. 'En hoe gaat het met jou?'
'Goed,' zei ze en tot mijn verbazing bloosde ze. Ik besloot het er later met haar nog wel over te hebben. 'Mamma, heeft al het ijs opgegeten.'
'Hoe kan het goed met je gaan als er geen ijs is?' riep Marlieke theatraal uit. 'Kenzie ga ijs halen!' Ik draaide met mijn ogen en liep naar de keuken.

'Lieverds, we hebben geen ijs meer!' Marlieke liet uit een krijs alsof ze zo juist haar ware liefde verloren had en sprintte de keuken in.
'Kenzie, ga ijs halen!' brulde Skyler vanuit de woonkamer, waar ze zich waarschijnlijk al thuis gemaakt had op de bank. Marlieke gaf me puppyoogjes en ik draaide met mijn ogen.
'Whatever, oké ik ga ijs halen,' mompelde ik terwijl ik mijn tas pakte. 'Maar jij doet de afwas vanavond.' Ze knikte braaf en ik liep ons appartement uit. Ik huppelde de trap af, tja ik kan de trap niet aflopen, ik kan alleen trap-af-huppelen. Precies het moment dat ik de beneden voordeur open wilde doen werd hij open gegooid en kreeg ik de deur vol in mijn gezicht. Ik vloog naar achter en belande met mijn rug op de grond.
'O, worteltjes!' klonk het. 'Maxim!' Een meisje met een vriendelijk gezicht dat nu doodsbang was kwam in mijn gezichtsveld. 'Maxim! Ik heb iemand vermoord!'