Stephanie Potter ~ Eerste Schooldag

Verbaasd keek Teddy achterom en hij kreeg een glimlach op zijn gezicht toen hij mij zag. "Hey Stephanie, ik heb je niet gezien met Kruidenkunde" zegt Teddy en hij streek even een verdwaald plukje haar achter mijn oor. Ik haalde mijn schouders even op en keek naar beneden. "En wie is dit?" vraagt Teddy en hij merkte Luke op."Dit is Luke Anderson" stel ik Luke voor aan Teddy. Teddy knikt en kijkt Luke met samengeknepen ogen aan. "Kom je mee, even onder vier ogen?" vraagt Teddy en ik kijk naar Luke die knikt, dan ga ik met Teddy mee. Hij stopt als we in de gangen staan. "Wat is dat met jou en Luke?" vraagt hij, een beetje jaloers. "Merlin! Teddy! Waarom gun je het mij toch nooit?! Van jou mag ik met geen enkele jongen omgaan!" roep ik boos uit en Teddy kijkt me verontwaardigd aan. Dan zie ik een traan in zijn ooghoek glinsteren en ik besef dat ik Teddy heb gekwetst. "Teddy, het spijt me, zo bedoelde ik het niet" zeg ik zachtjes en dan zie ik dat de traan snel over zijn wang lopen en op de grond eindigt als een druppeltje. Teddy doet zijn mond open maar al snel klapt die weer dicht. Hij kijkt me nog even gekwetst aan en loopt dan weg. Zelf voelde ik de tranen ook over mijn wangen lopen. Wat had ik gedaan? Ik liet Teddy in de steek, ik was het niet waard, en Dylan, die ook mijn vriend wilde zijn maar ik boos op hun allebei werd. Wat was ik toch voor vreselijke vriendin? Ik ging op een bankje in de gang zitten. Ik trok mijn benen op en daar sloeg ik mijn armen omheen en ik steunde met mijn kin op mijn knieën. De tranen hielden niet op met stromen en bleven maar komen. Plotseling voelde ik een hand op mijn rug en ik keek verrast op. Luke zijn warme hand voelde vertrouwd op mijn koude rug. "Wat is er? Waarom huil je?" vraagt hij bezorgd en ik haal mijn schouders op. Met de rug van zijn hand veegt hij zachtjes de tranen weg. "Niet huilen, je bent veel te lief om te huilen" fluistert hij en ik kijk hem liefdevol aan. Hij pakt mijn oranjerode haar en schuif t het achter mijn oren. Dan pakt hij iets uit zijn hand en schuift dat ook achter mijn oren. Een prachtig klein bloemetje kriebelt een beetje achter mijn oren waardoor ik glimlach. En Luke zijn vriendschap natuurlijk. Plotsing deed Luke zijn ogen dicht en leunde naar voren. Ik deed hetzelfde. Luke drukte voorzichtig zijn lippen op de mijne en ik bleef als versteend zitten. Ik bewoog niet. Wat deed Luke? Kuste hij me? Hij stopte en ik keek hem raar aan. Waar was hij mee bezig? Hij pakte mijn hand en samen stonden we op van het bankje, iedereen zou denk ik wel aan het eten zijn. Luke nam mee naar de Great Hall en we gingen samen zitten. Bij Jacky en Rose Weasley, en bij alle andere Gryffindors. "Jacky, we zijn er! Sorry dat we te laat zijn" verontschuldig ik mij en Luke tegenover Jacky en de anderen.