Are you joking?
Leeftijd: 17
Karakter: Stil, onzeker, vrij pessimistische kijk op het leven sinds dat ze uitgehuwelijkt wordt, maar kan ook heel aardig en lief zijn, en als het erop aankomt soms een echte bitch
Verhaallijn: Luke Hemmings krijgt een nieuw meisje in de klas, vanaf het moment dat hij haar ziet weet hij dat hij er alles aan gaat doen om haar voor zich te winnen (Luke is niet echt zo'n playertype). Roselynn wil heel graag met Luke zijn maar volgens haar geloof moeten haar ouders een echtgenoot voor haar uitkiezen waarmee ze moet trouwen. Uiteindelijk loopt ze weg om samen met Luke te zijn.
Extras bv een foto, liedje enz: /
Dankjewel x
pov Rose(lyn)
Hier zit ik dan, morgen moet ik weer naar een nieuwe school. Iedere dag kom ik thuis met de schrik dat ik uitgehuwelijkt ben. Dit komt door het geloof van mijn ouders. Ieder meisje moet voor haar 18de uitgehuwelijkt worden. IK ben nu 17 jaar. Morgen moet ik nog maar eens doen alsof mijn leven geweldig is. Het is al bijna twaalf uur dus ik ga naar bed. PIEP PIEP PIEP!! Godverdome dat is het geluid van mijn wekker. IK spring uit mijn bed neem vlug een douche en ren naar beneden. IK eet vlug mijn eitje en neem dan mijn tas en vertrek naar school. Mijn ouders zijn bijna nooit dus ik moet altijd met de fiets. Ik kom om kwart over acht aan op school. Ik loop naar het kantoor van de directrice. Ze legt me uit hoe de school werkt waar ik moet zijn en de nodige andere dingen. IK blijf beleefd en zoek dan mijn klaslokaal. Ik loop naar binnen, in de hoek van de klas aan het raam is nog plaats ik zet me er neer en kijk naar buiten. IK zie allemaal mensen naar hun lokaal rennen. Wanneer iedereen in de klas zit worden de afwezigheden afgeroepen. 'En dan als laatste Roselynn onze nieuwe studente. Stel jezelf maar even voor.' Waarom moet dit toch altijd? Iedereen staart me aan. 'euhm ik ben Roselynn, maar de meeste noemen me Rose. Ik heb geen broers of zussen geen huisdieren en ik woon hier in het dorp. ' De lerares knikt en begint verder met de uitleg over de school. Ik kijk een beetje rond in de klas. Er zijn met mij maar drie meisjes en er zijn veertien jongens. Wanneer ik rond kijk zie ik ieder keer een jongen naar me kijken, als ik me niet vergis is dat Luke. De bel gaat en voor de eerste keer ben ik heel blij. We hebben nu pauze. Luke komt naar me toegelopen. 'Hoi, heb je zin om de school te verkennen ik ben een goede gids.' Ik knik waarom ook niet. Niet dat ik hier lang zal blijven maarja wat maakt het uit.'Ik ben Luke. Ik hoop dat je het hier fijn gaat vinden op school. Als ik je een tip mag geven: We hebben een mega grote bibliotheek met boeken over alle genre's.' Ik kijk naar hem. Zou hij boeken lezen? Hij ziet eruit alsof het teveel is om het merk op een t-shirt te lezen. 'Dank je, ik ga er zeker eens naartoe gaan.' Hij lacht. Is hij blij dat ik iets ga doen wat hij zei? We wandelen door heel het gebouw. Op het einde van de rondleiding weet ik ongeveer alles zijn. Ook waar de directeur zit enz. De bel gaat na een lange vermoeide voormiddag.
Omdat het de eerste dag is moesten we maar een halve dag. We lopen naar buiten. Luke komt naar me toeggelopen. 'Heey Rose, heb je zin om mee de stad te verkennen?' Vraagt hij. IK kijk op de parking en zie natuurlijk geen auto staan. 'Waarom ook niet?' Antwoord ik. Het is niet dat iemand me gaat missen. Na een eigenlijk leuke dag in de grote stad is het tijd om naar huis te gaan. We zeggen elkaar gedag en fietsen dan elk een andere kant uit. Ik wandel zonder iets te zeggen rechtstreeks naar mijn kamer.'Roselyn!' Roept iemand luid door het huis. Ik wed dat het mijn moeder is. 'Wat?!' roep ik vragend terug. 'Kom onmiddelijk naar beneden.' Onee dit betekent niet veel goeds. Ik kom beneden aan. 'Ga eens zitten.' Zegt ze vriendelijk mogelijk. Ik ga zitten zoals me gevraagd word. 'Ik zal het meteen vertellen, we hebben een prins voor je gevonden. Tijdens de kerstvakantie gaan we naar hem toe.' Ik kan niet geloven wat ze net zei. 'Gunnen jullie me geen schoolleven?' Zeg ik omdat ik niets anders weet te verzinnen. 'Je school maakt ons niets uit je toekomst met een man daarintegen is belangrijk.' Ik ren de kamer uit pak mijn iphone mee en ren naar buiten. Het eerste wat in me opkomt is om Luke te bellen. (L: Luke R:Rose)
L: Met Luke
R: Luke kan ik naar je toekomen?
L: Ja zeker. Gaat alles wel goed met je?
R: Wat is je adres?
L: Gewoon jouw straat uitlopen en dan naar rechts dat huis op de hoek.
R: Tot zo.
Ik ren zo snel ik kan de straat uit. Ik zie een reusachtig huis. Ik loop aarzelend naar de deur. Wat als dit niet het juiste huis is? Ik bel toch aan. Een iets oudere vrouw doet open. Shit zie je wel dat ik verkeerd ben. Ik wil me net verontschuldigen. 'Ze is bezoek voor mij , ik kom eraan. ' Hoor ik Luke zijn stem zeggen. Ik wandel naar binnen. Luke loopt de trap op en ik volg hem in stilte. IK kijk aandachtig rond in het huis het word mooier en mooier met de seconde. We wandelen een kamer binnen. Luke zijn kamer. Hij sluit de deur. 'Wat is er aan de hand?' Vraagt hij. Ik begin het verhaal te vertellen en zonder dat ik het door hebben lopen de tranen over mijn wangen. Luke neemt me vast in zijn armen. Op dit moment voel ik weer hetzelfde als in de stad. Ben ik nu echt verliefd op hem? 'Het spijt me dat ik je hier mee lastig val, ik ga wel weer naar huis.' Zeg ik en wandel al naar de deur. 'Nee wacht, alstublief. Je mag hier blijven als je wilt. We hebben nog wel een kamer over. Je kan ook de kleren van mijn zus pakken ze is er toch niet. 'Dank je.' Luke laat me de kamer zien. Daarna gaan we eten en gaan we terug naar de kamer. 'Hoe moet het nu morgen op school? Ik heb geen enkele boeken.' 'Maakt niet uit ik ken de directeur van de school maar al te goed. En je zat er daarnet mee aan tafel.' Zegt hij met een lach op zijn gezicht. 'Wat! Is je vader de directeur?' Hij knikt en begint te lachen. Zijn lach is zo aanstekelijk dat ik ook moet lachen.'Kan je dan niet zorgen dat ik niet naar school moet' Zeg ik lachend. 'Dat is een geweldig idee, wacht even.' Hij loopt meteen de kamer uit. Wat is hij gaan doen? Ik kijk wat rond in zijn mega groote kamer. Ik zie vanachter in de hoek dat er nog een stuk is. Ik loop er nieuwsgierig naartoe. Wat is er achter die hoek? Wauw! Ik kan mijn eigen ogen niet geloven. Alle boeken die er maar zijn staan prachtig in zijn kamer opgeslagen. Ik pak een boek van Shakespeare. IK lees een verhaal over een meisje dat uitgehuwelijkt word. De tranen rollen weer van mijn wangen ik laat het boek hard vallen als ik Luke mijn naam hoor zeggen. 'Hier ben je, best indrukwekkend vind je niet?' Ik draai me om. 'Het is prachtig.' 'Net als jij.' Fluistert hij zachtjes. 'Wat is er? Waarom huil je?' Ik kan niks zeggen. Hij komt naar me toegewandeld en geeft me een knuffel. IK hou me stevig vast in zijn armen. Ik voel dat hij zijn gewicht naar voor brengt naar wat kijkt hij? Shit, het boek! 'Rose?' Zegt hij zacht. 'Ja Luke.' Hij duwt me een beetje van zich af om mijn gezicht te kunnen zien. 'Klopt dit verhaal bij jou?' Het enige wat ik kan doen is knikken. 'Ik ga zorgen dat je niet uitgehuwelijkt word.' Ik kijk hem verbaasd aan. Alsof iemand mijn ouders kan tegen spreken. 'Hoe wil je dat doen?' Hij kijkt even naar me. 'Dat ga ik je nu laten zien.' Hij komt mijn zijn gezicht dichter bij, hij zal het wel in mijn oor fluisteren. Nee, dat meen je niet. Hij kust me met zijn ooh zo zachte lippen. IK pak hem vast bij zijn nek en hij neemt me vast bij mijn heupen. IK kan niet geloven dat dit juist gebeurt is. 'Dit had ik al veel eerder moeten doen.' Ik kijk hem verlegen uit en lach. Hij geeft me nog een kus. 'Wat gaan we nu doen Luke?' Hij neemt me mee terug naar zijn "gewone" kamer. Hij gaat op zijn bed zitten en trekt me bij hem op het bed. We gaan allebei liggen. Hij houdt me heel de tijd vast, schrik dat ik weg ga. 'We lopen samen weg. IK heb een huis in Spanje. En ik kan Spaans. We vertrekken morgen.' 'Jullie gaan helemaal nergens heen Luke. Hoe kan je zoiets nu zeggen. Waarom zou je weg willen?' 'Ze is uitgehuwelijkt mam. Ze moet vluchten of moet met een oude man trouwen. Ik wil haar niet kwijt mam.' 'Ik begrijp het jongen. Maar loop alstublief niet weg. IK kan ook niet zonder jou. We zorgen dat ze bij ons komt wonen. Papa regelt dat wel met Bart.' 'Sorry dat ik je stoor maar denk je dat Bart dat echt kan regelen Luke.' 'Ik ben er vrij zeker van hij is de burgermeester.' IK knik.
4JAAR LATER
De laatste keer dat ik mijn ouders zag was 4jaar geleden. Ze zijn naar hun thuisland gestuurd en ik woon nog steeds bij Luke. IK heb mijn studies goed kunnen afronden. Had dit jaar het laatste jaar samen met Luke. We wonen nu samen en verwachten een jongen. Ik ben blij dat Luke me bij hem nam en we zijn natuurlijk heel gelukkig samen.
HEt is eindelijk af !! Sorry hiervoor dat het zo lang duurde heb heel veeltijd in school gestoken enz.
Ik hoop dat je het een goed one shot vind Laat maar weten
Er zijn nog geen reacties.