H 3.1 - 10 jaar

Het groene bord was vol gekalkt met allerlei sommen die we moesten oplossen. Ik krabbelde wat op het ruitjespapier voor me. Ik zat in groep vijf, maar had een behoorlijke achterstand. Ik kwam in groep vier op school.
Ik was in mijn jaren nog nooit naar school geweest. Bij kennismaking moest ik mijn naam spellen, maar zei alle letters fout. Ik zei de O. verkeerd en iedereen gierde het uit.
Gelukkig had de juf streng naar de klas geroepen. De kinderen om me heen waren groter dan ik en ik kwam er ook achter dat de grote mensen van de middelbare in dezelfde school zaten.
Ik moest bij een andere jongen zitten die Tycho heette. Hij was aardig, maar ik was bang dat er met hem wat zou gebeuren.
Ik leg mijn potlood neer en stond op van mijn stoel en liep naar de juf toe. Alle ogen waren naar me toe gedraaid, omdat ik de eerste was die de sommen opgelost had.
'Noah, ik had niet verwacht dat je nu klaar zou zijn,' zei de juf en bekeek de sommen. Haar ogen schoten open en ik keek naar haar openstaande mond.
Maar.maar.. Dit is goed,' hakkelde ze en kalkte een zeer goed achter mijn fout gespelde naam.
Ik liep terug naar mijn plaats en keek alleen maar naar mijn papiertje.
Ik mocht de hele les wat voor mezelf doen tot alle kinderen klaar waren en de klas uit liepen om opgehaald te worden. Ik wilde achter hun aan lopen, maar de juf ging voor de deur staan.
'Noah, mag ik je even spreken,' zei ze en ik knikte zachtjes. Ik liep naar mijn tafeltje en ging op mijns stoel zitten en wachtte af wat ze te zeggen had.
'Ik wil even praten over de sommen die je had opgelost. Het waren geen makkelijke sommen. Hoe oud ben je?' vroeg ze.
'Tien,' beantwoorde ik haar vraag, maar keek haar niet aan.
'Je bent hier in groep vier gekomen en hoe gaat het met lezen?' vroeg ze verder. Ik beet op mijn lip. Ik wilde het niet zeggen, dat lezen nog steeds een drama was bij mij.
'Het gaat wel goed,' loog ik,ben keek kort naar de vrouw die met haar benen over elkaar me aankeek. Ze liet een diepe zucht horen en stond vervolgens op. 'Ga maar, je ouders staan te wachten.'
Ik stond op en liep rustig de klas uit. Ik liep met mijn hoofd naar de grond gekeerd door de gangen naar de deur.
Ik haat school, dacht ik en wilde maar al te graag hier weg.
Ik voelde dat ik tegen iemand aan botste en keek geschrokken naar de grote jongen die tien koppen groter was dan ik.
'Kijk eens uit waar je loopt, schurft,' riep hij met een mond vol spuug. Ik wilde wat zeggen, maar er kwam alleen maar gepiep uit.
'Hoe heet je jochie?' vroeg de grote jongen en ik voelde dat het nat begon te worden in mijn broek. De grote jongen gierde het uit. Meer kinderen hadden zich om hem heen verzameld en lachte zelf mee, ik wist niet waarom ze aan het lachen waren.
'Wat is er kleintje, kon je het niet ophouden,' schatterde hij en ik keek naar beneden. Er zat precies een natte plek naast mijn kruis en rende van hem vandaan naar de toilet.
Ik trok de deur van een van de toilethokjes open en ging op de grond zitten.
Ik voelde me vernederd, voor de hele school.

Uiteindelijk liep ik voorzichtig door de gangen, naar buiten. Ik zag mijn stiefouders bij het hek staan en zwaaide toen ik naar buiten kwam. Zij waren ten minste wel vrolijk.
Ik liep naar de twee toe en ik was blij dat ze mijn broek niet hadden opgemerkt.
'Ik voel me niet zo lekker, ik heb buikpijn,' zei ik en Jane legde een hand op mijn voorhoofd om te meten.
'Noah, je hebt geen koorts, kan je het nog volhouden vanmiddag,' zei ze, maar ik schudde al dat ik me echt niet goed voelde.
'Voor een middag mag je thuis bliven, als je morgen weer naar school gaat, goed,' zei ze en ik knikte. De auto reed de poort door naar het enorme huis.