041 Eleanor

'Het is prachtig.' fluister ik. Mijn stem begeeft het bijna, zo mooi ziet het eruit. Aan deze kamer is er blijkbaar een tuin aan verbonden, een prachtige fontein in zilver gezet straalt mooi onder de net op komende maan en de verschillende planten die er rond groeien maken dat beeld nog mooier. Een trap die naar beneden gaat volg ik, zodat ik in de tuin beland en ik schop mijn schoenen uit. Het gras voelt zacht aan mijn tenen en kriebel mijn voeten een beetje. Thorin komt naast me staan en doet net hetzelfde als mij, om vervolgens mijn hand vast te nemen en me verder te begeleiden.
'Kom, er is iets dat je nog mooier gaat vinden.' zegt hij, terwijl zijn ogen glinsteren. Hij ziet er erg gelukkig uit, het maakt dat mijn hartje nog sneller gaat slaan voor hem. We stappen langs verschillende struiken en voorbij enkele bomen tot we bij iets prachtigs uitkomen. Een in goud omhulde harp staat net onder een prachtige treurigwilg, net naast een kleine vijver. Thorin laat mijn hand los, stapt naar de harp en gaat op de stoel zitten die erbij staat. Iets verderop staat een houten bankje waar ik me op zet, zodat ik naar de prachtige klanken kan luisteren van de harp.

'Right from the start you were a thief,
You stole my heart and I'm your willing victim
I let you see the parts of me that weren't all that pretty.
And with every touch you fixed them.

You said we were meant to be
Now this obsession is killing me.
You'll never know how much you mean to me
But you can't be with me.

We all need that person who can be true to you.
Can't help but think of the times I've had with you.

Feel the moment slip into the past
Like sand through an hourglass
In the madness I guess I just forget
To do all the things I said'

De muziek klinkt erg mooi, ook al is de tekst niet altijd positief. Het maakt dat ik tranen in mijn ogen krijg, die traag over mijn wangen rollen. Het is zo ongelooflijk mooi, Thorin legt gewoon zijn gevoelens bloot in dit liedje. Hij stopt plots het melodie en kijkt me met een glimlach aan.
'Verder heb ik er nog niet aan gewerkt, aangezien we Erebor ook moeten herstellen. Ik hoop dat je het mooi vind en dat je niet hebt geweend omdat ik vals zong.' grapt hij, waardoor ik meteen in de lach schiet. Ik veeg mijn tranen weg, terwijl Thorin rechtstaat en naast me op het bankje komt zitten.
'Ik vind het zelfs prachtig Thorin, voor mij is het perfect zo. Meer hoef je niet te bij te doen, maar misschien wel een vervolg liedje op maken of iets in die aard.' zeg ik lachend, waardoor Thorin ook even lacht.
'Dat kan ik inderdaad doen, ik zal zien wat ik er van kan maken.' zegt hij. Liefjes neemt hij mijn rechterhand in zijn handen vast en drukt er een zacht kusje op.
'Ik hou van jou.' zegt hij zacht, maar ik hoor het duidelijk.
'En ik van jou.' zeg ik hem. Ik kijk hem aan, om vervolgens mijn lippen zacht op de zijne te drukken en zo verstrikt te geraken in een heuse zoenpartij.

'Waar was je nu naartoe? Ben je dan echt bang dat er iets gaat gebeuren, Thorin?' hoor ik. Samen met Thorin ben ik op weg naar de keuken, om een klein hapje te gaan eten.
'Ja hoor, zo bang dat ik niet meer bij jou durf te komen.' zegt Thorin sarcastisch. Hij stapt naar Dáin, om hem vervolgens bij zijn kraag te pakken en tegen een van de vensters te drukken. Met een klap scheurt het glas van de raam en bij de tweede klap breekt het volledig.
'Dit eindigt nu.' zegt Thorin, maar voor hij iets kan doen duw ik hem. Dáin zakt verslagen neer op de grond, hij lijkt wel geschrokken en bang.
'Dit eindigt inderdaad nu, jullie houden allebei op.' zeg ik op een strenge toon. Thorin kijkt me niet begrijpend aan, maar ik richt me tot Dáin. Ik steek mijn hand uit, als teken dat ik hem wil helpen met rechtstaan. Hij neemt mijn hand vast en trekt zo hard, dat ik op hem val. Hij probeert me vast te houden, maar mijn reflexen zijn sneller dan hij dacht en voor hij iets ergs kan doen, heb ik hem een mep verkocht met mijn vuist.
'Jij moet leren wat je plaats is, Dáin. Als je nog een keer zoiets uithaalt, ga je er veel spijt van hebben. Ik wil dat je vertrekt, vanavond nog. Je mag dan familie zijn van Thorin, maar ik haat je.' zeg ik tegen hem. Dáin kijkt me met angstige ogen aan, waarna hij me loslaat en wegloopt. Verbaasd om zijn reactie, sta ik op en ga naar Thorin.
'Eleanor, voel je je wel goed?' vraagt hij me bezorgt. Nog voor ik kan antwoorden, voel ik me sla worden en val ik op de grond. Het licht om me heen dooft langzaam uit.

'Alles in orde?' klinkt een mannelijke stem. Als ik op kijk, zie ik dat het... hoe is zijn naam eigenlijk? Ik weet dat hij mijn tegenbeeld is, maar verder ken ik niet veel van hem. Ik knik even, als teken dat alles in orde is.
'Gelukkig, ik weet niet waarom je flauw bent gevallen. Je klonk wel erg griezelig tegen Dáin, maar hij verdiende het.' zegt hij, op een geamuseerde toon.
'Ik ... wat is je naam?' vraag ik op de man af. Even kijkt hij verwonderend, alsof hij verwacht dat ik die al wist.
'Daimon natuurlijk.' zegt hij. Ik zet een stap naar achter, aangezien er een duistere ondertoon klinkt en ik val in de diepte.