``217``
Ik loop gelijk naar Dean en Sam terwijl ze in de rij staan. Even wacht ik.
Misschien was het beter dat ik pas met ze zou praten als ze zaten.
Dean gaat ergens anders zitten en ik sluit mijn ogen. Dit gaat anders dan ik had verwacht.
De man waar Dean tegen over gaat zitten slaat hem vol in zijn gezicht.
Even kijk ik naar Sam die langzaam weg loopt. Ik frons en ren achter hem aan. Voor hij kan ontsnappen pak ik hem bij zijn schouder.
Hij schrikt duidelijk en duw me hard tegen een van de koelkasten. Ik kreun even en kijk met een pijnlijk gezicht naar Sam.
‘ik wil je alleen maar helpen’ hij laat me gelijk los.
‘sorry’
Ik schud mijn hoofd en draai hem om.
‘vertrouw me, ik heb een beter plan’ we lopen zo naar de plek waar Mark moody was vermoord. Snel haal ik Sam uit de boeien.
Hij glimlacht vluchtig naar me en haalt het zout en aansteker uit zijn zak.
Ik loop snel naar de uitgang van de cel en wacht tot Sam klaar is zodat we niet betrap zouden worden. Ik kijk net om naar Sam die net de lucifer op de stof laat vallen.
‘Ik wist het!’ geschrokken kijk ik naar voor en voel ik hoe ik omgedraaid word en zelf boeien om krijg. Ik vloek binnensmonds en probeer wat te bedenken.
‘kom op, het is niet alsof ik de enige ben die iets met een gevangene wil’ mompel ik.
De bewaker pakt me ruw bij mijn haren en trekt mijn hoofd naar achter.
‘misschien heb je gelijk, maar wij zijn hier al een tijd en ik heb wel zin in en hapje’ hij likt over mijn gezicht.
Mijn maag maakt gelijk een sprong van misselijkheid maar ik schud mijn hoofd licht naar Sam zodat hij niets doet. Sam had hem makkelijk kunnen over meesteren maar als hij dat zou doen, kon ik hem niet meer helpen.
‘misschien moet ik je hier wel nemen, terwijl hij toekijkt’ fluistert de bewaker in mijn oor, dit is zo’n moment dat ik absoluut niet mag laten zien dat ik bang ben.
Sam balt zijn vuisten maar voor hij iets kan doen heb ik de bewaker al op de grond geworsteld.
Ik gebaar dat Sam weg moet.
Er was maar weinig tijd maar ik moest die spreuk doen.
Gelukkig hingen hier nog geen camera’s.
Sam is uit het oog verdwenen en ik haal een kleine kaars uit mijn zak. Met wat moeite open ik de handboeien die nog op mijn polsen zaten en boei ik de bewaker.
‘het spijt me, maar ik moet dit doen’ ik krap hem open en verbrand 1 druppel bloed met de kaars.
De ogen van de man sluiten zich en ik haal de boeien van zijn pols. Dat was het.
Hij zou het vergeten zijn.
Reageer (2)
Welkom terug! Kan niet wachten op het volgende hoofdstuk!
1 decennium geleden