Les?

Roos sprong op het hek. "Wonder! Polly!"
Bij het horen van Roos haar stem, draaide moeder en veulen zich meteen om en kwamen ze naar het hek toe draven.
"Paarden zijn echt mooie beesten. Ze lopen zo soepel," zei James.
Het was zaterdagmiddag. De eerste dag van de herfstvakantie. Eindelijk even rust van Avery en haar clubje. Ze had James gevraagd om mee te gaan naar Sunshine Valley zodat hij Wonder kon zien. Ze had hem net een rondleiding gegeven over het vakantiepark. Ze had hem ook voorgesteld aan het personeel.
Roos gaf, net als altijd, Polly een halve appel en Wonder de andere helft. Ze aaide liefkozend over Wonder zijn hals.
"Het gaat steeds beter met hem. Hij groeit de laatste tijd heel snel. Hij is al bijna net zo groot als de andere veulens. Niemand had dat verwacht," Roos straalt helemaal als ze over Wonder vertelt. "Gisteren mochten ze voor het eerst bij de andere merries met hun veulens in de wei. Wonder vond het heel eng. Polly is een van de bazen onder de merries en Wonder kan veel van haar leren."
James klopte Polly even op haar hals.
"Ik heb al een hele tijd niet meer paard gereden omdat dat me aan mijn moeder deed denken."
Roos keek hem verbaasd aan. "Kun jij rijden?"
James lachtte. "Ik heb het van mijn moeder geleerd. Toen ze overleed heb ik niet meer gereden."
"Zou je weer willen rijden?"
"Ik weet het niet..." James zuchtte even diep.
"Als je wilt kunnen we gaan rijden. Ik wil je wel les geven, voor als je het niet meer zo goed weet."
"Jij? Les geven?" James lachtte.
Anders zou Roos beledigd zijn maar deze keer niet. Ze begreep James zijn hulpeloosheid. Ze wist dat hij graag wilde, maar het niet durfde omdat het hem aan zijn moeder deed denken.
"Ja! In Nederland had ik samen met mijn bff Lorena een verzorgpony Bella hè, dat heb ik je vertelt." Roos wachtte het antwoord van James niet af. "Bella zijn eigenaar is een beroemde springruiter. Hij heeft in heel Europa belangrijke springwedstrijden gereden. Bella en hijzelf werden er uiteindelijk te oud voor en toen mochten wij Bella verzorgen. Meneer de Waard, zo heet hij, heeft mij en Lorena (spring)les gegeven. Hij vond dat we heel goed konden rijden."
"Ja, meneer de Waard ken ik wel. Die is hier in Engeland ook beroemd," zei James lachend. "Ik geloof je alleen niet. Iedereen zou dat willen. Sorry, maar ik geloof je niet Roos."
"Wacht maar! Ik heb bewijs," zei Roos blij.
James lachtte. Hij geloofde haar nog steeds niet. Als zij James was dan zou ze het ook niet geloven.
Roos haalde haar mobiel tevoorschijn, en liet James de foto zien waar ze samen met Bella, Lorena en meneer de Waard opstond.
James zijn ogen werden groot. "Oké, ik geloof je! Wow! Haha, je mag me les geven!"
Roos begon te lachen. "Cool!"