The orphan girl hoofdstuk 17

Zwetend van angst werd Helena wakker. Wat ze gedroomd had was echt gebeurd. Ze was toen in het water gevallen en klom sindsdien nooit meer op de daken zoals ze daarvoor gedaan had. Bomen wel, die waren niet zo moeilijk . In Lothlórien hadden ze haar geleerd hoe ze in bomen moest klimmen. Ze was daar toen al redelijk goed in maar toch had ze een paar handige tips extra gekregen. Ze zag Thorin vanuit de hoek waar eerst Kili en Fili zaten naar haar kijken. Blijkbaar had hij van de hele nacht niet geslapen. Met een grijns op haar gezicht keek ze rond op zoek naar De tweeling. Een beetje verder lagen ze beiden snurkend op de grond. Helena was verbaast hoeveel geluid er uit jonge dwergen kwam. Ze dacht dat het naarmate je ouder werd alleen maar erger werd maar blijkbaar was het omgekeerd. Weer een weddenschap gewonnen.
“Maak de anderen maar wakker. We vertrekken bij het eerste daglicht.” Helena stond op en rekte zich uit.
Alles aan haar was stijf. Nors liep ze naar de naar de dichtstbijzijnde dwerg. Ori, hij was de enigste die niet snurkte maar sliep alsof hij juist een kusje van de Valar had gekregen.
In Lothlórien had Vrouwe Galadriël haar uitgelecht dat het allemaal deze allemaal echt waren. Ze had ook uitgelecht dat Fëanor, de elf waar Helena zo graag verhalen over hoorde, echt was. En niet alleen dat, Hij was ook nog eens de Oom van Vrouwe Galadriël. Maar om een of andere reden leekt Vrouwe Galadriel niet zo blij met hem.

“ori?” Zachtjes schudde ze hem wakker. Ze had gemerkt dat hij de vorige ochtend niet wakker was gemaakt maar vanzelf was wakker geworden. Daaruit concludeerde ze dat hij niet zo diep sliep als de rest. Ori opende zijn ogen en Helena liep al naar de volgende dwerg. Vanaf dan gaf ze hen gewoon een shot om wakker te worden. Mopperend stonden ze één voor één op.
Bij Kili en Fili grijnsde ze terwijl ze toekeek hoe ze als twee dronken mannen naar de paarden strompelden.
“verloren!,” riep ze hen nog vrolijk na. Kili en Fili keken haar zo vuil aan dat ze bijna spijt kreeg, bijna.Dat kleine uurtje slaap had haar, ondanks dat ze stijf was, deugd gedaan. Met een kreun van pijn steeg ze op.