Nine | Afire love
De rest van de dag had Jasper moeten trainen. We aten samen tegen een uur of zeven, waarna hij nog een paar enkele uurtjes op het veld moest doorbrengen. Het waren zware tijden als het ging om het trainingsschema. Maar het was het waard. Oranje zou het maken op het WK in Brazilië, daar hadden ze alles voor over. Ik was vroeg naar de hotelkamer gegaan. Had Jasper zijn ding laten doen en was zelf de boel gaan verkennen. Eenmaal op de hotelkamer had ik genoten van een heerlijke hete douche. Ik had mijn haar in een wilde knot boven op mijn hoofd gedaan. In een comfortabele outfit was ik nog even op het balkon gaan zitten, genieten van het laatste beetje zon van de dag. Vanaf het balkon kon ik goed het trainingsveld zien en zag hoe de selectie in een grote kring om Van Gaal heen stond, het was het einde van de training en Jasper kon elk moment terug komen. Ik pakte mijn laptop van het tafeltje die ik naast me had staan en liep terug de hotelkamer in. Schoof de deur dicht die leidde naar het balkon en kroop vervolgens in het grote bed. Nog even snel checkte ik mijn telefoon, geen enkel berichtje van thuis had ik ook maar gehad. Dat was het jammere. Nadat mijn moeder was overleden is het contact tussen mijn vader en ik ontzettend verminderd. Nooit sprak ik hem, en op mijn verjaardag ontving ik enkel een SMS-je. Ik had er geen probleem mee, je leerde er mee leven. Maar op dit soort momenten mis ik ontzettend een vader-figuur. Ik wou dat hij net zo trots was op Jasper als dat ik was, het is in principe zijn schoonzoon. Niks had ik van hem gehoord toen het nieuws naar buiten kwam dat Jasper waarschijnlijk mee ging naar Brazilië, helemaal niks. Er waren avonden dat ik daar ontzettend boos en verdrietig om kon zijn, maar ik kon het niet veranderen. Jasper vroeg dan ook altijd of ik hem niet wou uitnodigen, om te blijven eten. Mijn vader verdiende het niet om te zien waar ik nu ben. Mijn vader verdiend het, in mijn ogen, niet te zien waar ik gelukkig ben. Binnenkort zouden we beginnen aan een toekomst in Amsterdam. Het zou ons plekje worden. Het word een nieuw begin, een nieuwe toekomst zonder de mensen die ons in het verleden hebben achtergelaten of hebben pijn gedaan. Mijn vader was daar één van. Als hij me de support en steun niet kon geven die ik soms zo nodig had, dat hoefde hij van mij ook niks terug te verwachten.
Na lang piekeren had ik eindelijk de rust in me gevonden. Het waren soms moeilijke tijden, maar op dit soort momenten mocht ik mijn gevoel niet de leiding geven over de rest van mijn lichaam. Ik was hier, in Portugal, met een reden. Ik hoorde hoe de hotelkamerdeur open ging en met een hoop lawaai Jasper naar binnen kwam lopen. Hò, kwam er moeilijk uit zijn mond. Ik ging rechtop tegen het hoofdstuk van het bed aanzitten. Lukt het? vroeg ik hem lachend toen ik zag dat hij zijn tas op de grond gooide en zijn schoenen uittrapte. Hij schudde zijn hoofd. Eerst douchen, en dan kan ik eindelijk naast je liggen. Met zijn armen omhoog juichte hij stilletjes. De douche ging aan en nog geen twee minuten laten stond hij alweer aan het voeteneind van het bed. Met zijn natte haren kroop hij het bed en liet hij zich oververmoeid met zijn gezicht in het kussen vallen. Ook ik ging weer liggen en ging met mijn hand door zijn natte haar. Ik heb je gemist, fluisterde ik voordat ik een kusje op zijn slaap gaf. Hij tilde zijn gezicht uit het kussen en keek me glimlachend aan. Met een snelle beweging ging hij op zijn rug liggen en trok me naar hem toe. Kom hier, lief. Ik legde mijn hoofd op zijn borst en liet mijn arm langs zijn lichaam glijden. Ik hoorde zijn hartslag, voelde zijn lichaamswarmte. Ik was gerustgesteld, ik was veilig. Zijn vingers gleden over mijn rug, een ontspannen gevoel. Ik ben trots op je, fluisterde ik nog zachtjes waarna ik mijn ogen sloot.
Reageer (2)
kippenvel momentje!
9 jaar geledenWat heb je dit toch weer mooi geschreven! <3
9 jaar geleden