Foto bij 10. The Sun Always Comes Up Again

'Alicia,' begon hij. 'Wil je mijn vriendinnetje zijn?' hij keek me aan met een grote glimlach op zijn gezicht.
Ik keek hem met grote ogen aan.
'Uhh.. ik.. j-ja.' stotterde ik. Zijn glimlach werd alleen maar groter en hij stond op en sloeg zijn armen om me heen.
'I love you,' fluisterde hij.

Ik kon het niet geloven. Omer Bhatti, mijn vriendje. Ik kon mijn geluk niet op. Ik wou alleen dat ik het aan Michael kon vertellen. Afwezig stond ik in de pan met soep te roeren. Ik was er al snel achter gekomen dat Omer niet veel in huis had, dus ik besloot maar een kant-en-klaar soep uit blik te verwarmen. Opeens voelde ik Omer’s handen om mijn middel. Ik glimlachte.
‘Ruikt lekker,’ merkte Omer op. Ik lachte.
‘Zal ik voortaan maar de boodschappen doen?’ zei ik. Omer knikte instemmend.
En zo gingen de weken langzaam voorbij. Elke keer was er weer geen uitspraak bij de rechtbank. Ik kreeg een pijnlijk gevoel in mijn maag als ik naar de televisie keek. Elke week zag Michael er slechter uit. Hij was bleker en zijn wangen waren ingevallen. Ik zuchtte.
‘Het gaat zo niet langer,’ zei ik tegen Omer. Hij pakte mijn hand vast.
‘Ik weet het, maar wat kunnen we doen?’ vroeg hij. Ik haalde hopeloos mijn schouders op. Ik zat er al een paar dagen aan te denken. Ze hadden toch zo nodig meer bewijzen nodig om een uitspraak te geven? Nou die kon ik geven. Ik kon een tegenbewijs leveren.
‘Ik ga naar de rechtbank,’ zei ik. Omer keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
‘En dan?’ zei hij.
‘Omer, ik ben als minderjarig kind jaren bij hem geweest, en nooit, maar dan ook nooit heeft hij een vinger naar mij uitgestoken tegen mijn wil,’ legde ik uit. Ik zag dat Omer mij begreep, want zijn gezicht lichtte op.
‘Ik ga naar de rechtbank om de aanklacht tegen te spreken,’ zei ik. Omer sloeg zijn arm om me heen.
‘We gaan morgen, dan is er toch weer een rechtszaak?’ vroeg hij. Ik knikte. Omer streek zijn hand door mijn haren.
‘Ik ga je wel missen als je weer terug naar Michael gaat,’ zei hij. Ik glimlachte en sloeg mijn armen om hem heen.
‘Je weet dat je altijd welkom bij ons thuis bent,’ zei ik tegen hem. Hij drukte zijn lippen tegen die van mij aan, en opnieuw voelde ik die elektrische schokken door mijn lichaam. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en drukte hem tegen me aan.
‘Ik hou van je,’ zei ik tegen hem. Een brede grijns kwam over zijn gezicht en hij drukte nog een lichte kus op mijn lippen.
‘Ik ook van jou,’ zei hij. Ik legde mijn hoofd op zijn borst. Ik hoorde zijn hartslag langzaam rustiger worden. Die nacht sliep ik slecht. Ik was zenuwachtig omdat ik Michael misschien morgen weer zou zien. Maar ik was bang dat ze me niet binnen zouden laten in de rechtbank. Onrustig draaide ik me elk halfuur om. Rond een uur of drie kwam Omer binnen.
‘Kan je niet slapen?’ fluisterde hij. Ik ging rechtop zitten.
‘Niet echt,’ mompelde ik. Hij kwam naar me toegelopen en kroop bij me onder de dekens. Hij sloeg zijn armen om me heen en ik vouwde me tegen hem aan. Dit deed me zo aan Michael denken dat ik tranen in mijn ogen kreeg.
‘Niet huilen,’ zei Omer verdrietig. Ik veegde mijn tranen gauw weg.
‘Maar wat als ze me niet binnenlaten,’ zei ik.
‘Natuurlijk wel, desnoods laten ze je nog binnen omdat ze hopen dat je gaat bekennen dat Michael je heeft aangeraakt,’ zei hij. Ik spande mijn lichaam aan bij die woorden.
‘Sorry,’ mompelde hij. Ik schudde mijn hoofd.
‘Geeft niets,’ zei ik.
De volgende ochtend maakte Omer me wakker. Ik haalde diep adem en stond op om me aan te kleden, ontbijt hoefde ik niet. Toen we klaar waren liepen we naar buiten. Een auto had Omer niet, dus we zouden met het openbaar vervoer moeten. Hand in hand liepen we naar het busstation. Onderweg tikte ineens iemand op mijn schouder. Verschrikt draaide ik me om. Ik keek recht in de ogen van een jong uitziend meisje.
‘Sorry,’ zei ze verlegen. Ik glimlachte. ‘Geeft niets hoor,’
‘Michael is onschuldig,’ zei ze met een klein stemmetje. Ik knikte. Als Michael wist dat kinderen geloofden dat hij onschuldig was dan zou hij zich vast beter voelen.
Aangekomen bij de rechtbank waren de deuren al gesloten.
‘Shit,’ mompelde ik. Ik klopte hard op de grote deuren, en tot mijn opluchting deed er iemand open. Een brede man stond in de deuropening. Toen hij mij zag werden zijn ogen groter.
‘Hallo, ik wil graag getuigen voor Michael Jackson,’ zei ik. De man keek me met samengeknepen ogen aan. Hij wenkte dat we hem moesten volgen. De zenuwen gierden door mijn lichaam heen. De man opende de deuren van de rechtszaal en ik en Omer liepen hem achterna. Ik was zo zenuwachtig dat ik misselijk was. Omer pakte mijn hand vast. Ik keek om me heen en zag Michael al snel zitten. Hij keek me met grote ogen aan en een glimlach verspreidde over zijn gezicht. God, wat was het fijn om hem weer te zien. De man wees een plaats aan en gebaarde dat ik kon gaan zitten. De rechter zei dat ik kon spreken, dus ik deed mijn verhaal. Ik vertelde over mijn vriendschap met Michael, en hoe vaak ik bij hem was, en hoe hij voor me had gezorgd toen mijn ouders waren gestorven. De rechter luisterde aandachtig. Toen ik klaar was keek ik Michael aan. Hij keek mij ook aan met een glimlach en ik zag zijn ogen glinsteren. Ik kreeg een brok in mijn keel. Wat als het allemaal valse hoop was? Een droom die ik lang geleden had kwam terug in beeld. Michael werd beschuldigd. Wat als dat werkelijkheid wordt? Toen de rechter begon te spreken kneep ik mijn ogen dicht. Ik had nooit moeten komen. De woorden van de rechter galmden door mijn gedachten. Vrijgesproken. Wat? Ik keek op en zag Michael omhelzen met zijn advocaat. Ik kon mijn ogen niet geloven.
‘Heb ik het goed verstaan?’ vroeg ik aan Omer. Hij knikte blij en omhelsde me. Tranen stroomden over mijn wangen. Ik kon het niet geloven. Het was voorbij. Michael Joseph Jackson, mijn vader, vrijgesproken.
Ik draaide me om en zag dat Michael al op me af kwam lopen. Ik rende naar hem toe en worp me in zijn armen.
'Ik laat je nooit meer gaan,' snikte ik. Hij streek zijn hand door mijn haren en ik slaakte een diepe zucht.
'Ik hou van je,' zei Michael.

The End

Reageer (5)

  • xRedHead

    is dit het?? is dit het einde niet dat het niet mooi is maar het is zo koort(huil)

    1 decennium geleden
  • MichelexArie

    wow best leuke Quiz;)
    je kan het echt goed
    maar 1 ding ik heb liever Michael dan OmerxD
    haha:D
    ik ga weer xxxx(flower)

    1 decennium geleden
  • TonyStar

    Waaauw! :D
    Zooo lief ;)

    geweldige story, kgaa de volgende ook zeker lezen ;)

    xx

    1 decennium geleden
  • AnikaLovesMJ

    Sorry! Maar ik zal een nieuw verhaal schrijven
    En ik schrijf nog een best lange epiloog ;)

    1 decennium geleden
  • Blauweogen

    ho even,
    the end;o

    omg, ik wilde nog veel langer doorlezen xd.

    iig, awesome story.
    ilovit!

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen