‘Het lijkt wel of je hart een ijsblok is geworden, Audrey.’ Ik keek hem serieus aan. ‘Sweet as sugar, hard as ice. Hurt me once, I’ll kill you twice.’ Hij keek de andere kant op. ‘Is dit een dreigement?’ Ik knikte. ‘Het is klaar Bill, net zoals jij al eerder zei. Als ik dacht dat wij het samen niet zouden redden, kon ik beter gaan.’ Ik liep verder naar de trap om naar boven te gaan, boven aan de trap bleef ik even zitten om te horen of ik geluiden hoorde. Toen het stil was liep ik naar mijn kamer. Na al die maanden, daar lag ik dan op mijn oude vertrouwde kamer. Posters van verschillende bands, mijn dagboek waar ik jaren terug aan ben begonnen, songteksten en de mooie paarse kleur op mijn muren. Nadat ik mij had omgekleed viel ik al weer snel in slaap. Er werd op mijn deur geklopt en ik zag dat het al weer 10 uur was. ‘Ja. Kom maar naar binnen.’ Gapend kwamen de woorden uit mijn mond.
Binnen enkele seconden draaide ik mijn al om, met de bedoeling mijn ogen te sluiten en verder te slapen, maar ik hoorde de deur langzaam opengaan. Ik luisterde naar het geluid van de opengaande deur en de voetstappen. Ik rook iets heerlijks, tot ik het gezicht van Bill voor mij zag. ‘Ik heb echt spijt van alles wat ik heb gedaan, ik wil het met je goed maken.’ Daar stond hij met een bos rozen, die net op mijn bed kon liggen omdat het er zo veel waren en heerlijke wafels met warme chocolade melk.
Reageer (1)
Ahhhh... toch wel lief!
9 jaar geledenSnel weer verder...