Chapter 1

Het was een bewolkte dag in Nederland, het was rond 5 uur en lekker rustig in het bos. Uit het niets vlogen er 3 gedaantes door het net besneeuwde bos, zo snel dat je ze bijna niet zag maar je voelde wel de wind die er ontstond en je zag sommige voetsporen ontstaan in het dun laagje sneeuw. Plotseling stonden ze stil. Het waren 3 meisjes van ongeveer 16 jaar. Ze gingen in een kringetje staan en ze begonnen te discussiëren over waar ze naar toe zouden gaan.
’Laten we verder naar het noorden gaan.’ zei Karolina. Karolina was een meisje van 18 jaar ,de oudste van de 3, en was best klein, smal, ze had lang rossig haar tot bijna aan haar kont en had karamel kleurige ogen en zag heel erg wit.
‘Nee laten we hier een beetje rond gaan hangen.’ Zei ik. Ik was de jongste van de 3 namelijk nog 16, ik was wel de grootste van de 3 en ik had half lang donkerblond, bijna bruin, haar en ook karamel kleurige ogen en zag ook heel wit. ‘Nee Megan, nog een klein stukje. Ik ruik iets heel erg raars.’ Zei Emma. Emma was nog net niet 17 jaar en een klein beetje groter dan Karolina. Ze had lang licht blond haar en normaal ook karamel kleurige ogen maar nu waren ze bijna zwart, ze zag ook heel erg wit. ‘Wat ruik je dan?’ vroeg Karolina. Ze stak haar neus in de lucht om te ruiken. Ik keek van Karolina naar Emma en zag dat Emma bijna zwarte ogen had.
‘Emma je moet wel jagen als je de kans daar voor krijgt.’
‘Ja, Ik weet het. Ik was aan het nadenken over waar we eigenlijk naar toe zouden kunnen gaan, we zijn al bijna overal geweest.’
‘Ow, Oké. Straks dan wel doen.’
‘Maar wat rook je nou, het ruikt hier inderdaad heel erg raar.’ Zei ik. ‘Het lijkt wel of we hier eerder zijn geweest, maar het ruikt ook weer anders dan wij.’ Zei Karolina. ‘Je haalt me de woorden uit de mond, Karolina’ Zei Emma. ‘Laten we nog een beetje door rennen misschien komen we er achter wat de rare geur kan zijn.’ Zei ik.
‘Oké.’ Zeiden Karolina en Emma in koor en we verdwenen net zo snel als dat we gekomen waren.