Season 4 Chapter 2

Fabian

Met mijn hoofd in mijn handen zat ik op een stoel naast het bed waar Joey opgebaard lag.
Dikke tranen stroomde over mijn wangen, gemengd met zweet van woede.
De nutteloze aanval van de vuurstrijders had ervoor gezorgd dat ik een van mijn twee dierbare beschermers was verloren.
De deur ging met een zacht krakend geluid open en Sebastian stapte naar binnen met een bord eten.
‘Ik heb geen honger’ zei ik terwijl ik over mijn schouder keek.
‘Je moet wat eten Fabian’ zei hij bezorgd. ‘Daarbij zijn het ordes van de vuurkoning’ probeerde hij een grapje te maken.
‘In mijn ogen is jullie vuurkoning verantwoordelijk voor Joey’s dood en van vele andere. Deze aanval had nooit mogen gebeuren en als ik niet ingegrepen had, had Juliette jullie allemaal één voor één afgemaakt’.
‘Het enige wat we willen is de situatie veranderen zoals hij nu is’ zei Sebastian terwijl hij mijn bord met eten op het tafeltje zette die naast mij stond.
‘We hebben de andere 9 districten nodig om deze oorlog te winnen’.
Ik bleef stil en staarde naar Joey.
Hij was nog jong, véél te jong om te sterven, net zo jong als dat Geronimo was toen hij vermoord werd door de Bokkenrijders.
‘Deze oorlog zal nog wel meer slachtoffers gaan kennen’ zei Sebastian. ‘Maar jij als gevallen ster ziet toch ook wel dat dit niet meer langer door kan gaan?’
Ik keek naar Sebastian en knikte langzaam.
‘Het is gewoon de angst om mensen kwijt te raken die me erg dierbaar zijn’ zei ik vervolgens.
‘Ik heb maar één dierbaar persoon over’ zei Sebastian. ‘En dat ben jij. Jij bent de belangrijkste persoon in deze oorlog. Voor de rest heb ik geen familie meer, want die zijn allemaal omgekomen in de eerste oorlog’.
‘Ik hoor dat veel mensen families zijn kwijtgeraakt in de eerste oorlog’ zei ik. ‘Was het echt zo erg?’
‘Fabian, het wordt nog duizend maal erger dan dat het nu is’.
Ik bleef weer stil en staarde nog een laatste keer naar Joey.
‘Dan kunnen we ons maar beter goed voorbereiden’ zei ik.
Ik stond op, nam mijn bord eten mee en liep de deur uit, richting de vergaderzaal waar de rest zou zijn.

Toen ik binnen kwam, stonden Maltras, Sandra en Sarah direct op.
‘Fabian, ik ben blij dat je uit de kamer van Joey gekomen bent’ zei Maltras.
‘En ik moet mijn excuses maken. Ik had nooit, maar dan ook echt nooit, een onvoorbereide aanval mogen inzetten waardoor we nu tientallen vuurstrijders verloren zijn. Het spijt me oprecht’.
‘Wat gebeurt is, is gebeurd’ zei ik. ‘Ik was het totaal niet met je eens, maar ik heb nagedacht en achteraf had je gelijk in de vergadering. Dingen moeten veranderen, en snel ook’.
Ik schoof een stoel naar achteren en begon mijn eten op te eten.
‘Maar de vraag is, hoe’ zei Sandra.
‘De vuurstrijders in 10 lachte jullie aanval uit’ zei Olivia, de leidster van 10.
‘Ze hebben echt totaal geen hoop meer dat het goed gaat komen en ik vrees dat dat ook zo zal zijn bij de andere districten. Naja, op 7 na dan’.
Ik keek op van mijn bord eten en keek Olivia vragend aan.
‘7?’ vroeg Liam voordat ik het kon doen.
‘De geruchten zijn dus waar?’ vroeg Sandra.
‘Welke geruchten?’ vroegen Maltras en ik in koor.
‘De geruchten gaan dat district 7 nooit officieel is overgenomen door het ijsvolk’ zei Olivia.
‘Wat wij weten is dat district 7 bestaat uit hoge bomen van minstens 200 meter hoog met daarin honderden grote boomhutten, maar voor het ijsvolk is het slechts een stuk grondgebied met daarin bomen, dus de vuurstrijders in het district zijn nooit daadwerkelijk gevangen genomen’.
‘Maar hoe kwamen ze dan aan hun voorzieningen zoals eten enzovoort?’ vroeg Melodie.
‘Het schijnt dat ze vooral van de vruchten leven die in de bomen groeien’ zei Olivia.
Ik dacht diep na en ineens wist ik hoe we het moesten aanpakken.
‘Ik heb een idee’ zei ik vervolgens waardoor ik de aandacht had van iedereen.
‘Maltras en ik vliegen naar district 7 om daar de vuurstrijders in te lichten over de situatie. Als we goed ons best doen, kunnen we ze uit de bomen krijgen en hebben we een groot leger, want ik zag op de kaart dat het een groot district is. We plannen een aanval op de muur van twee kanten. Jullie zorgen ervoor dat de vuurstrijders van 10 weer hoop krijgen en dat ze meevechten, zodat we de muur van deze kant kunnen aanvallen. Terwijl zorgen wij ervoor dat het leger van 7 met ons mee gaat naar de andere kant van de muur en vallen ook van die kant aan. Met een beetje geluk kunnen we de muur zo naar beneden brengen’.
Iedereen dacht na en steeds meer begonnen te knikken.
‘Het is onze enige kans om de muur naar beneden te brengen, zonder dat we eerst een groot gevecht moeten leveren om een groot district aan onze kant te krijgen’ zei Maltras.
‘Ik stem voor’ zei Sandra.
‘Ik ook’ zei Vera namens Liam en Melodie.
‘En ik ook’ zei Maltras uiteindelijk.
‘Mooi, dan vertrekken we vanavond nog, want veel tijd hebben we niet’ zei ik.