O52.
Daar kwam het, hij deed apart door dit meisje en ik wilde weten waarom. Ik ging op de bank zitten en hij zat tegenover mij. ‘Alison Cavalerie, was mijn vriendin en al snel ex toen ik 13 was. Dat was voor ik jou leerde kennen, ik leerde jou op mijn 14e kennen.’ Ik knikte even. ‘Waarom veranderde je houding zo, toen zij er was?’ Ik wilde voorkomen dat ik niet alles wist, bang was om te vragen en in eenzaamheid ten einde zou gaan. Oké, dat ik wel overdreven, maar je weet maar nooit.
‘We zijn met ruzie uit elkaar gegaan, omdat ze het er niet mee eens was dat ik meer tijd in mijn muziek stak dan in haar. Sinds dien heb ik haar niet meer gezien, maar dat hoeft van mij ook niet want ik heb jou.’ Hij kwam naast mij zitten en sloeg zijn armen om mij heen. Al snel ging mijn houding van stijf naar los. Hij kuste mij zacht in mijn nek.
‘Kom Bill, we gaan roken.’ Hij knikte van niet. Ik keek hem raar aan. ‘Gek, dan niet.’ Al snel kwam hij al achter mij aan. Hij tilde mij op en mijn sigaret viel op de grond. ‘Wie is er hier gek?’ Ik hield mijn mond dicht. Hij vroeg het nog een keer. ‘Ik?’ Vroeg ik hem vragend. Hij begon te lachen en zette mij neer. ‘Rook je sigaret nou maar op, dan gaan we straks naar Andréas en Christina.
Bill point of view
Audrey zocht haar sigaret en ik pakte mijn telefoon. ‘Andréas, komt het uit als we nu naar jou toe komen, dan eten we wat samen?’ Het was een flinke rit om daar te komen, maar dan kon Audrey haar ouders ook zien. ‘Ja, ik leef nog.’ Het was even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Nee, ze heeft mij niet vermoord.’ Hij bleef maar door gaan, zonder geloof dat het dit keer goed was gegaan.
Reageer (1)
oké maar wat moet die Alison nu met Tom?
9 jaar geledenWeg met haar! Tommie is van mij
Ga je snel weer verder?