Nu het tweede verhaal uit mn schrift. Is wel zo logisch toch?

Op een zonnige herfstochtend gebeurde het. Ik dee de radio aan en toen hoorde ik het: er was oorlog uitgebroken tussen de noordpool en amerika. Ik was bang, want er was een nieuwe soort atoombom uitgevonden door de arenden: de superatoombom. Straks wordt die nog gelanceerd! Gellukig zijn wij, de pinguïns, niet alleen, we worden geholpen door de ijsberen, zeehonden, zeeleeuwen en de orka's. Maar de arenden werden geholpen door het gevaarlijkste wezen ter wereld: de mens. Denk niet dat we stammen zijn, we zijn echte dieren. We maakten een plan. S'nachts gingen we de wapenfabriek aanvallen en maakten een sneeuwbom van de superatoombom, de missie slaagde. De volgend ochtend deden we gewoon gewoon. De ijsberen zaten achter de zeehonden aan, de orkas zaten achter ons en de zeeleeuwen lagen aan de kust. Toen vloog er een arend langs en liet een "superatoombom" los. Hij belande op de grond en explodeerde, er kwam gewoon allemaal sneeuw uit. Ik stond iets te dichtbij en daardoor werdt ik de lucht ingeschoten. Het werdt steeds zwarter en kouder. Wordt vervolgt...

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen