039
Ik weet het, veel te snel afgelopen maar niet getreurd!! Ik ga binnenkort een tweede deel uitwerken en die dan activeren. Alleen weet ik niet of ik daarvoor een nieuwe story ga beginnen, of gewoon hierbij zetten
ik laat het jullie alvast nog weten en tot snel mijn Loki vrienden !!!x Stefanie.
Voor ik het zelf goed besef, is het al snel middag. Samen met Loki heb ik nog veel rond gewandeld, elkaar wat geplaagd en gekust. En nu staan we bij Heimdall, klaar om terug naar mijn ouders te gaan.
'Ik ga je missen.' zeg ik met tranen in mijn ogen. Opnieuw heb ik hem vast in een omhelzing, wensend dat hij mee kon aan.
'Ik ga je ook missen, Hallie. Ik hoop dat je snel terug zult zijn.' zegt hij. Als ik hem wat losser laat om naar zijn gezicht te kijken, zie ik de tranen ook van zijn gezicht glijden en ik weet dat hij mijn evenveel zal missen. Zijn hand tilt langzaam mijn hoofd wat op, zodat hij zijn lippen voor de laatste keer in zes maand op de mijne kan plaatsen en me een tijd lang kust. Hij stapt vervolgens wat naar achter en blijft me aankijken, tot ik weg ben van de bifrost. Weg van hem.
Als ik aankom in Alfheim, staan mijn ouders al op me te wachten en mijn moeder neemt me meteen verwelkomend in een omhelzing.
'Ik ben blij dat je er bent, schat.' zegt ze vrolijk. Als ze mijn betraande gezicht ziet, troost ze me kort en neemt me vervolgens mee naar binnen. Vader volgt ons, zonder iets te zeggen.
'We hebben een hele feestmaal laten voorbereiden en vanavond is er groot feest.' vertelt mijn moeder enthousiast.
'Ik heb nu geen honger, als je het niet erg vind zou ik liever nu naar mijn kamer gaan en een beetje rusten. Dan kunnen we vanavond uitgebreid vieren.' zeg ik haar en even kijkt ze me bezorgd aan.
'Het is Loki, is het niet?' zegt ze met een verdrietige blik en ik knik.
'Kom, dan toon ik je kamer. Rust maar een beetje en dan vieren we vanavond je terugkomst wel.' zegt ze lief. Samen stappen we doorheen lange, mooie gangen en na een tijd komen we bij mijn slaapkamer aan.
'Dit is jouw kamer, schat. Rust maar een beetje, voor straks kun je even in je kledingkast kijken. Ik heb een hele deel kledij voor je hangen, ik hoop dat je ze leuk vind.' zegt ze mij, om vervolgens mij alleen achter te laten in deze kamer. Ik ga naar het bed, laat er me op ploffen en neem het kussen meteen vast. Tranen stromen over mijn wangen en mijn hart doet ongelooflijk veel pijn. Ik mis hem, ik mis Loki...
Er zijn nog geen reacties.