SF ~ 12

Ik loop over het belichte pad, terug naar de bungalow. Het was echt een gezellig avond, maar nu is het toch tijd voor een familie reünie zoals elk jaar. Ik zie onze bungalow in zicht komen en merk op dat Alieke net afscheid neemt van haar minnaar van de dag.
Als ik langs loop groet ik hem vriendelijk en ga dan naar binnen. Alieke pakt wat drinken uit de koelkast en kijkt me vervolgens met een glimlach aan.
''Hoe was je avond''? vraag ik dan en ze glimlacht nog breder.
''Hij is zo aardig, en nog knap ook'' Alieke begint een heel verhaal maar ik luister maar met één oor.
De deur zwaait open en Laila stapt naar binnen.
''Goeie avond'' Groet ik haar met een opgetrokken wenkbrauw.
''Die deur hoeft er niet uit'' mompelt Alieke en verdwijnt in de badkamer.
''Waarom heb je mij niet geroepen toen je vriendjes aan het worden was met Louis'' ze komt voor me staan. Ik moet eerst even diep graven maar snap dan waar ze op doelt.
''Als je aandacht van hem wilt, moet je zorgen dat je in de clip komt'' antwoord ik en open mijn laptop. Ik zet skype aan en Laila gaat naast me op de bank zitten.
''Een hele goede avond'' onze broer Jesse verschijnt in het beeld met op schoot, zijn jongste dochter Emma.
''Hoe is het daar''? vraagt Laila en zwaait even naar ons nichtje.
''Regen, zoals altijd hier''. Jesse is nu tijdelijk bij mam ingetrokken om haar beter in de gaten kunnen houden aangezien verder niemand in de nabije omgeving dat kan doen en Jesse in Utrecht woont.
Jesse was aan het vertellen hoe het gaat met hun en mam, als zijn oudste dochter Diana er ook bij komt. Ook zijn vrouw Linda komt even gedag zeggen. Het is daar vroeg in de ochtend waardoor hun al wakker zijn, maar mam is de laatste tijd nog erg vermoeid waardoor ze 's ochtends wat langer blijft liggen.
Linda neemt de meiden mee naar boven om ze aan te kleden waardoor wij de kans krijgen om een persoonlijk gesprek te hebben.
''Ik maak me wel zorgen om mam, ze gaat steeds meer achteruit maar ze weigert een dokter te zien''. Bezorgdheid slaat me toe.
''Dan breng je de dokter naar haar toe'' antwoord Laila simpel.
''Daar zat ik ook aan te denken maar je weet hoe erg ze het vind als je iets achter haar rug om doet.
''Het is voor haar eigen bestwil'' antwoord ik dan en Jesse knikt. We broedde een heel plan uit om te zorgen dat de dokter naar mam toe komt en we sluiten af met een minuutje stilte voor pap.
Ik maar dat het niet al te ernstig is.

Ik wil je echt even heel erg bedanken voor de abo's, de bladwijzer en de lieve reacties Thank you so much <3