Gewoon een droom

'Hey shh, het is oké.' Zegt Jake terwijl hij me in zijn armen wiegt.
De nachtmerrie stond nog vers op mijn netvlies gebrand. 'We waren bij mijn kroning, en net toen mijn moeder de kroon op wilde doen kletterde hij op de grond. Ik keek omhoog en zag haar met bloed op haar borst in elkaar zakken. Er kwamen steeds meer lijken bij tot er een hele stapel lag. Toen kwam de grootste vogel en hij zei met krassende stem dat het mijn schuld was en dat ik het had kunnen voorkomen.' Snikte ik. 'Het was maar een nare droom.' Stelt Amy me gerust. Ik zucht. 'Ga jij maar slapen Amy, ik kan dat nu toch niet meer.' 'Oké, maak me over een paar uur maar wakker om met Jake te wisselen.' Mompelt ze terwijl ze slaperig in haar slaapzak kruipt. Na nog geen 2 minuten is haar ademhaling regelmatig en rustig.

'Gaat het?' Vraagt Jake bezorgd. 'Ja, zoals Amy al zei, het was maar een droom.' Jake en ik gaan met onze ruggen tegen elkaar zitten. 'Weet je, eigenlijk zou ik me ongemakkelijk moeten voelen. Ik bedoel, ik ken jullie net een dag, maar toch. Het lijkt alsof ik jullie al eeuwen ken.' Mompel ik. 'Ik heb precies hetzelfde gevoel, ik heb het gevoel alsof ik je al heel lang ken, maar ik weet helemaal niks van je alleen dat je dapper bent en goed kan vechten en paardrijden.' Fluistert Jake om Amy niet wakker te maken. Ik bloos. 'Wat wil je van me weten dan?' Vraag ik verlegen. 'Nou hoe zit het met jou familie, je ouders, je tantes, ooms alles.' Zegt hij lachend. De daarop volgende uren wisselen we alle informatie uit. 'Nou, als laatste, wat is je lievelingskleur?' Vraagt hij. Even denk ik na. ' ijs blauw, of licht paars.' Zeg ik dan. 'En die van jou?' Ik kijk hem vragend aan. 'Blauw.' Antwoord hij. Ik hoor aan zijn stem dat er meer achter zit. 'Ga door...' Zeg ik plagend. 'Het is de kleur van je ogen.' Zegt hij blozend. Stomverbaasd kijk ik hem aan. Hij word rood. 'Laat maar, vergeet maar dat ik het heb gezegd.' 'Wacht..' Hij staat op. 'Ik ga Amy wakker maken.' Hij loopt de tent in. Even later komt een slaperige Amy naar buiten.

'En?' Ze kijkt me nieuwsgierig aan. 'Wat?' Mompel ik ongemakkelijk onder haar onderzoekende blik. Ze rolt met haar ogen. 'Je weet best wat ik bedoel!' Ik schud ontkennend mijn hoofd. Ze kijkt me verbaasd aan. 'Kom oooop, ik weet dat je hem leuk vind.' Ik kleur diep rood. 'Hoe weet je dat?' Vraag ik haar. 'Ha, dus het is waar!' Roept ze uit. 'Sst, straks maak je hem nog wakker met je geblér.' Sis ik.'Oeps.' Giechelend slaat ze haar hand voor haar mond. 'Maar vertel.' Ze kijkt me vol verwachting aan. Ik gooi mijn armen wanhopig in de lucht. 'Je bent echt hopeloos.' Zeg ik. Dan zucht ik. 'Goed, hij is de eerste jongen die ik ooit leuk heb gevonden.'
Zo dat was eruit. Met stomheid geslagen kijkt Amy me aan. 'Je bedoelt dat dit de eerste keer is dat je verliefd bent?' Ik knik. 'Hoe zit jou liefdesgeschiedenis dan?' Vraag ik uitdagend. Ze is stil. Opeens schitteren er tranen in haar ooghoeken. 'Hé, wat is er?' Vraag ik bezorgd. 'Niks.' Ze veegt met een driftig gebaar haar tranen weg. 'Mijn liefdesgeschiedenis is kort.' Zegt ze kortaf. De rest van de nacht blijft ze stil. Ik heb het gevoel dat ze iets voor me achter houd maar ik ga er niet op door. De zon begint op te komen en het leven om ons heen begint te ontwaken. De bloemen springen uit hun knoppen en de diertjes schuifelen tussen de bladeren door opzoek naar eten. 'Kom, we gaan Jake wakker maken, we moeten verder.' Zegt Amy neutraal. Als Jake wakker is ontbijten we en ruimen we onze kamp plek op en zadelen we de paarden op.

'Iedereen klaar?' Vraagt Jake. We knikken en stijgen op. Onderweg doet Amy alsof er gister avond niets is gebeurt en ik besluit het van me af te zetten. Ik kijk me ogen alweer uit. Ik eiste dat Jake en Amy me dingen over het land der geheimen zouden leren en tijdens het rijden wijzen ze me allemaal dingen aan en vertellen wat het is. Sommige dingen herken ik uit mijn sprookjes boeken. 'Kijk dat zijn boomnimfen Het waren boomnimfen die eruitzagen als mooie vrouwen. Gaan bijna niet dood maar ze zijn niet onsterfelijk. Zodra de boom doodging waarmee ze in verbinding staan, sterven zij ook. Ze straffen sterflijke wanneer ze takken breken, of als ze schade aan haar boom aanrichten.' Vertelde Amy wijzend op een paar mooie vrouwen. Ze glimlachten vriendelijk. 'Ze lijken me best aardig.' Zeg ik aarzelend 'Oh ze zijn ook wel aardig, ze worden pas link als je aan hun boom komt zonder toestemming gevraagd te hebben.' Zegt Jake terwijl we naar de nimfen zwaaien. 'Waar moeten we naar toe? We zijn die vogels al lang kwijt.' Kreunt Amy. Ik weet het ook niet meer. 'Als we logisch nadenken is er maar 1 plek waar ze heen kunnen gaan.' Zegt Jake grimmig. Ik werd ijskoud van binnen toen ik het doorkreeg. 'We moeten naar Nomed.' Fluister ik ontzet. Jake knikte ernstig. 'En snel ook want als Kronos jou kroon krijgt, zijn we verloren, voor altijd.' We keken alle drie ontzet, wetend welke taak we moesten volbrengen. Dan schraap ik mijn keel. 'Laten we dan maar gaan.'