O88.
‘Eyes don’t lie, words may try.’ Ik staarde hem aan. Daar stond hij dan met Alison. Ik zag aan hem dat hij niet om haar gaf. ‘Dat jij nog weg van Bill bent, daar kan ik ook niets aan doen.’ Arrogant keek ze mij kant op. Nog arroganter keek ik haar kant op. ‘Wie denk je dat je bent?’ Ik liep haar kant op. ‘Is het niet raar, eerst met Bill en daarna met Tom? Wie is er beter in bed?’ Mijn mond viel open.
‘Dat weet ik niet, misschien zou jij mij dat kunnen vertellen.’ Als blikken konden doden, had ik nu op de grond gelegen. Hij was inmiddels nergens meer te bekennen. ‘Ik hoop dat je heel gelukkig met hem wordt, Alison.’ Verbaasd keek ze mij aan. ‘Blijkbaar geeft hij meer om jou.’ Ze knikte en ik draaide mij om. Al snel voelde ik een tik op mijn schouder. Ik draaide mij om, mijn haren verschoven zich stuk voor stuk over mijn schouders. ‘Wapenstilstand?’ Ik keek recht ik haar ogen.
Ik gaf een hand, als teken van wapenstilstand. Ik hoop echt dat ze heel gelukkig worden, ben ik er vanaf. Ik liep naar mijn kamer om mij om te kleden. Vandaag hadden we een stop, dus ik kon eindelijk de bus uit.
Tom point of view
‘Jongens, waar is Audrey gebleven?’ Ik zag Alison lachend voor mij staan en ik duwde haar aan de kant. 'Is je vriendinnetje weg, Tom?’ Daar ging ze weer, ik kon haar echt niet uit staan. ‘Ja.’ Antwoordde ik maar even snel. Ik liep naar de buschauffeur maar die was ook weg. Met een zonnebril op liep ik naar buiten, daar zag ik haar staan.
Er zijn nog geen reacties.