- What the hell?

“Wat is een faker?” vroeg de jongen, Ron, verbaasd. Hij haalde zijn schouders op toen hij geen antwoord kreeg, en vervolgde zijn verhaal. “Die Hermes is de post zeker kwijt geraakt? Eigenlijk moest mijn vader, Arthur Wemel, je begeleiden, maar hij heeft het druk op het Ministerie. Mensen vertrouwen het nog niet helemaal na dat Voldemort gebeuren, dus dat betekent extra veel werk.
Maar, ik ben je dus om hier weg wijs te maken. Uh, ik zie dat je een nep exemplaar van de Relieken van de Dood om je nek hebt hangen? Ik neem aan dat je die stomme exemplaren van Joanne Rowling dus kent! De Wegisweg bestaat echt, zal ik je vertellen. Daar gaan we zo heen. Hou je van uilen? Dan krijg je een uil! Of anders een kat of zo, al hoewel ik de beesten haat.”
“W-wat? Ik.. Wat is er met Rowling?” stamelde Lynn. Ze keek angstig naar de roodharige jongen. Hij leek niet op de jongen uit de film, al hoe wel hij wel net zo slordig gekleed was.
“Nou, Rowling is een heks. Maar ze is grote voorstander van het plan om de Dreuzels naar Zweinstein te laten komen en heeft dus ons hele verhaal gepubliceerd. Of in ieder geval een deel ervan. Maar omdat Dreuzels niet naar Zweinstein kunnen, denken ze dat het alleen maar een fantasie verhaal is. Snap je?”
Wat verslagen knikte Lynn met haar hoofd op en neer, deed toen haar mond open en mompelde heel zacht een paar woorden. “Wat is er met Voldemort gebeurt dan?”
Ron keek haar vreemd aan, besefte toen dat dat gedeelte nog niet geschreven was, en keek weer vriendelijk.
“Begrijpelijk dat je dat niet weet. Nou, die is verslagen. Definitief, denken de meeste. Maar Harry, die ken je wel toch? Dat is de hoofdrolspeler geloof ik van de boeken. Maar Harry dus, heeft een teken gevonden van Voldemort. Er bestaat een kans dat er een heel klein gedeelte van zijn ziel op aarde is blijven leven..”
“Dus.. er is een kans dat.. dat..”
“Dat die terug komt ja, woedender dan ooit. Maar laten we het daar niet over hebben. Pak je mijn hand beet?”
Verdwaasd richtte Lynn haar blik op Ron’s hand. “Euh.. en papa dan?”
Ron dacht even na, en knikte toen goedkeurend. “Daar stuur ik Egidius straks wel op af. Oh, nu we het erover hebben. Hermes moet ik ook nog even genezen natuurlijk!”
Nog geen twee seconden later mompelde hij Balsemio en de bloederige wonden verdwenen. De uil krabbelde omhoog en vloog voldaan, zelfs een beetje arrogant, weg.
“Ik heb nog een vraag eigenlijk. Nou.. Normaal gaan ze toch op hun elfde naar Hogwarts?”
Ron knikte. “Ja, maar door dat Voldemort gebeuren zijn niet alle Dreuzeltelgen geregisseerd op het Ministerie. Daarom kwamen we nu pas er achter. Snap je? Je zal worden ingedeeld in het zevende jaar, net zoals ons. Eigenlijk ben je daar wat te jong voor, maar het is wel zo gezellig als je al iemand kent. Ohja, doordat ik, Harry, Hermelien en Malfoy en nog wat personen veel hebben gemist vorig jaar, doen we het jaar over.”
Lynn knikte ongelovig.
“Nou, pak nou maar mijn hand.” Zei Ron toen hij zijn stok wegstopte. Zijn groene ogen drongen zich in haar ogen. Voorzichtig pakte ze zijn kleffe hand beet en de wereld begon te draaien. Ademen lukte niet meer, tot dat ze met een harde klap op de grond terecht kwamen.
“Welkom op de Wegisweg!”