O92.
Hij pakte mij vast, ik wilde weg lopen. Hij bleef mij vast houden en draaide mij om. ‘Geniet je van het uitzicht?’ Serieus keek hij mij aan. Ik knikte. Ik wilde weg lopen en hij pakte mijn hand vast. ‘Zwem je altijd met uitgelopen make-up?’ Ik schrok, dit meende je niet, vergeten er af te halen. ‘Dat was ik dus vergeten!’ Hij glimlachte. Steeds meer liep Tom naar achteren, hij duwde mij automatisch ook naar achteren. Ik stond vast tussen het muurtje en Tom, wat was hij van plan?
Serieus keek hij mij aan. Ik wist niet of ik in zijn donkerbruine ogen moest kijken of weg moest kijken. Uit eindelijk deed ik toch het laatste. Niet veel later pakte hij met beide handen mijn gezicht vast, nu keek ik recht in zijn ogen, de ogen die steeds dichterbij kwamen. De rillingen schoten over mijn lichaam. Wat deed hij met mij, ik wist het niet, het voelde goed. Zijn lippen waren millimeters van die van mij verwijderd.
Tom point of view
Mijn lippen waren millimeters van die van Audrey verwijderd. Ik voelde een tikje op mijn schouder. Mijn gezicht ging naar achteren en ik keek verbaasd naast mij. ‘En broertje waar was jij mee bezig?’ Daar stond Bill, grijnzend voor mijn neus. Dit keer had hij Alison achter gelaten. Ik keek hem vragend aan. ‘Nog niets omdat jij er aan kwam.’ Zei ik nors tegen hem. ‘We kunnen weer samen tijd door brengen, Audrey. Het is uit met Alison omdat ik toch meer voor jou voel.’ Een schok voelde ik door mijn lichaam heen. Meende hij dit echt serieus? Ziet hij mijn gevoelens en uitingen dan niet?
Reageer (1)
Nee nee nee Bill! zo kun je niet met iemand anders zijn gevoelens omgaan!
9 jaar geledenIk hoop dat Audrey er niet meer intrapt! ze moet met Tom gaan!
**sorry laat me een beetje meeslepen**
Ga je snel weer verder?