O95.
Ik schrok wakker, Tom lag niet naast me en ik lag met mijn kleding aan in bed. Kleerscheuren en vlekken zag ik zitten. Ik pakte mijn telefoon en zag een aantal gemiste oproepen, geen van allen was van Tom. Ik had Tom toch echt binnen gelaten, ik wist het zeker. Verward hoe ik was kleedde ik mij om en al snel klopte er iemand op de deur. Daar stond Bill voor de deur. ‘Weet jij waar Tom is?’ Hij knikte even. ‘Het gaat niet goed.’ Ik wist niet precies meer wat er aan de hand was. Ik liep naar binnen en hij volgde mij. ‘Jullie hebben gisteren ruzie gehad, hij was weg gelopen en aangereden.’
Ik schrok, mijn hart ging tekeer. Hoe kon ik dit niet weten, wat is er met mij aan de hand? ‘Hoe kan het dat ik dit niet weet?’ Hij keek mij twijfelend aan. Ik vroeg mij af waarom we ruzie hadden. ‘Je bent gaan drinken.’ Ik knikte even, niet anders als normaal als ik problemen heb. Ik wist niet meer wat ik moest doen. ‘Gaan we naar het ziekenhuis?’ Bill keek mij vragend aan. Ik had alleen nog de tijd om een andere top aan te doen. Ik rook naar alcohol en sigaretten, zat onder de kleerscheuren en mijn haar en make-up zag er niet uit. ‘Ja, we gaan nu. Ik wil precies weten wat er gebeurd is. Het is een zwarte waas.’ Hij knikte even. ‘Ik leg je alles uit, onderweg.’
Reageer (1)
waar gaat dit naar toe? en waarom krijg ik hier een heel vreemd gevoel bij?
9 jaar geledenIk vertrouw Bill ergens niet...
Ik ga snel weer verder