100.
De witte muren kwamen op mij af, alles was weg. Wat is er gebeurt? Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik draaide mij om en daar stond hij dan. Verbaasd keek ik hem aan. Voorzichtig gaf ik hem een knuffel. Mijn moment, met hem. Hoe kan je hier zijn, uit bed en hier? Mompelend vroeg ik het hem. Hij duwde mij een klein stuk naar achter en drukte zijn lippen op die van mij. Ik miste je te erg, ik moest wel beter worden. Een glimlach verscheen op mijn gezicht.
Tom point of view
Na een aantal dagen in bed gelegen te hebben mocht ik eindelijk voor het eerst uit bed. Optreden zou er voor een lange tijd niet meer inzitten, maar nu had ik wel de tijd om met haar door te brengen, ik wilde niets liever. We liepen samen naar mijn kamer en het zou nog een aantal dagen duren voor ik weg zou mogen.
Bill point of view
Ik raakte in paniek, mijn broer was verdwenen. Ik zoek mijn broer? Kamer 302 lag hij eerder. Ik werd naar zijn kamer gebracht en zag haar daar zitten. Ze zat bijna vastgeplakt aan hem. Haar lippen waren gedrukt op die van hem. Ahum, hallo. Beide keken ze mij verbaasd aan. Het leek erg serieus hoe ik aangekeken werd. 'Bill, wij willen beide even met je praten aangezien het de laatste tijd het niet echt goed gaat met ons 3.' Vragend keek ik ze aan, zouden ze het hiervoor over mij gehad hebben? Ik hoop niet dat het al te erg is. 'We willen laten weten, je liegt steeds meer om dingen voor elkaar te krijgen. We denken dat je naar kliniek moet. Je gaat de verkeerde kant op.'
Reageer (1)
YEAH!!!! Nummer 100!!!
9 jaar geledenFijn dat het weer beter gaat met Tom!
en nu snel weer verder...