Krachten

Amy lacht trillend. 'Ik zal er aan denken volgende keer.' Jake grinnikt en geeft haar stomp tegen haar arm. 'Als je het maar laat.' Hij gaf haar plagend een duwtje. 'Kom ik denk dat als we levend naar Kronos willen, we via de andere kant moeten.' Zeg ik droog. We schieten alledrie in de lach. Dan word ik weer serieus. 'Maar even serieus Amy, hoe kan het dat je pijl niet door het midden is gebroken? Ik bedoel de schacht had al moeten breken toen je eraan hing.' Ik bekeek haar pijl onderzoekend. Amy trok hem uit mijn handen. 'Hij is gemaakt van het hout van de boom des levens, dat breekt alleen als het in verkeerde handen valt of als de boom dood is.' Legt ze uit. 'Jou staf is ook van dat hout gemaakt en het kristal wat erin zit is van de Ark rots.' Vertelde ze me. 'De Ark rots?' Vragend keek ik ze aan. 'Het is een rots waar tijdens de grootste storm alle tijden de dieren hebben geschuild, dus jij bezit nu de kracht van de dieren.' Zei Jake terwijl hij me mijn staf aangaf. 'Waarom heeft niemand me dat eerder verteld?' Verontwaardigd keek ik ze aan. Jake hief ontschuldig zijn handen op. 'Hey, daar hebben we ook echt lekker de tijd voor gehad.' Ik werd rood. Echt stom dat ik dat zelf nog niet zelf ha bedacht. Om me een houding te geven bekeek ik mijn staf nog eens goed. Het blauwe kristal schitterde, plots trok iets in het kristal mijn aandacht. Ik zag een klein figuurtje. Ik kneep mijn ogen samen om te kunnen zien wat het was. Een konijn, het was een konijntje. Achter ons ritselde wat en we schrokken alledrie op. Behoedzaam keken we naar de struiken. Toen sprong er een klein wit konijntje achter de struiken vandaan. Ik zag Amy en Jake opgelucht adem halen en besloot dat dit geen monster was. Maar wacht eens, had ik niet net een konijn in mijn staf gezien? Ik keek nog eens naar het kristal, hé nu zag ik er opeens 3! Ik had het nog geen seconde gezien of er sprongen nog 2 konijnen achter de struiken vandaan. 'Jongens, volgens mij laat het kristal mij zien wanneer we dieren tegen komen.' Zei ik opgewonden tegen Amy en Jake. Ze keken me bevreemd aan. 'Weet jen dat zeker?' Vroeg Amy voorzichtig. Ik knikte heftig. 'Wacht ik zal het bewijzen.' Ik concentreerde me op het kristal. Het duurde even maar toen zag ik een hinde. 'Oké, er komt nu een hinde van die richting.' Zei ik overtuigd terwijl ik naar het noord-oosten wees. en jaar hoor, nog geen 15 seconden later kwamen er 2 oortjes tevoorschijn. 'Hé, kom maar, wij doen je niets.' Zei ik geruststellend. Voorzichtig kwam er ook een snuitje tevoorschijn. 'Ja, dat gaat goed.' Zei ik bemoedigend. Langzaam maar zeker kwam de hinde helemaal achter de bomen vandaan. Rustig strekte ik mijn hand uit, de hinde deinsde een stukje terug. Ik wende mijn blik af, oogcontact kon als agressief gedrag over komen. Ja! Na ongeveer een minuut voelde ik de natte neus van de hinde tegen mijn handpalm. Ik deed mijn ogen open en zag een prachtige goudbruine hinde met karamelkleurige, vriendelijke ogen. Ze flapperde vrolijk met haar oortjes. Jake en Amy keken stom verbaasd. 'Je hebt gelijk!' Onder de indruk zakte Jake bij de hinde neer en stak ook zijn hand uit. Angstig schuifelde de hinde op haar plek. 'Ho rustig maar.' Zeg ik zachtjes. Behoedzaam komt ze wat dichterbij en nu mag Jake haar ook aaien en Amy voegt zich ook bij ons. 'Zei 1 van jullie wat?' Verbaasd keek ik naar Jake en Amy. Ze kijken me vreemd aan. 'Hoezo?' Vraagt Amy nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd. 'Nee laat maar.' Mompel ik. Was ik gek aan het worden? Ik dacht dat ik echt net iemand had horen zeggen dat we de verkeerde kant op gingen. "Je bent niet gek hoor, Je kan gewoon met dieren praten." Met een ruk keek ik op naar de hinde. 'Zei jij dat nou?' Vroeg ik ongelovig. Ze knikte met haar elegante hoofd. Stomverbaasd keken Jake en Amy me aan. 'Hou deed je dat?' Vroeg Amy verwonderd. 'Wat deed ik?' Vroeg ik verward. 'Je sprak in de taal van de hinde.' Zei Jake niet-begrijpend.

Even later zitten we in een kring op de grond. 'Goed, dus als ik het goed begrijp,kan ik dus met alle dieren praten.' Vatte ik samen. "Dat klopt"Ik hoorde de gedachtes van de hinde. "Maar wat zei je dan dat we de verkeerde kant opgingen?" Vraag ik nieuwsgierig. Aan de gezichten van Jake en Amy te zien had ik het weer in dierentaal gezegd. "Ja klopt, jullie dwalen af naar het Oosten maar jullie moeten naar het noorden. Ik kan jullie een deel de weg wijzen." De hinde keek me ernstig aan. 'Wat zegt ze allemaal?' Vroeg Amy. Oeps ik was even vergeten dat zij niet met dieren konden praten, het was ook zo nieuw. Snel legde ik uit wat Flower (de hinde) had verteld. 'Nou waar wachten we dan nog op?' Vroeg Jake terwijl hij snel op stond. En we gingen weer op weg.