W62

“Het spijt ons, Bloom”, zei Musa. “Dat we je mee hebben gesleurd.”
“Ja”, zei Tecna zacht. “We hadden beter moeten weten.”
“Nee, dit had niemand kunnen voorspellen”, zei Faragonda.
“Wat zou u gezegd hebben dat we moesten doen, als ze plots vroegen of een feest ter ere van ons mocht?”, vroeg Bloom haar zacht.
“Ik heb gezegd dat jullie moesten gaan”, zei Faragonda. Bloom keek haar verbaasd om. “Ik heb Layla gevraagd me wat op de hoogte te houden van wat jullie deden, als het iets speciaals was, dus heeft ze me gisterenavond gebeld.” Bloom keek verbaasd naar Layla.
“Dus toch meer bewaking dan ik dacht”, fluisterde ze.
“Ik was bezorgd, Bloom, omdat jij je zo ongemakkelijk voelde bij dat vuurwerk al, ik wilde gewoon echt zeker zijn dat we het juiste deden door te komen, daarom heb ik de mening van Faragonda gevraagd. Zij kan beter inschatten wat je nodig hebt dan wij.”
“En ik besloot uiteindelijk toch maar mee te komen voor het geval je het moeilijk zou krijgen als iemand je zou beginnen uitschelden”, zei Faragonda. “Maar dit had ik ook zeker niet verwacht.”
“Ik haat het”, mompelde Bloom. “Ik haat deze krachten! Iedereen vindt me plots een monster. Erger dan toen de Trix een monster van me gemaakt hadden!”
“Wij niet, Bloom”, zei Flora zacht. Bloom keek haar aan.
“Jawel, Flora. Denk niet dat ik niet weet hoe iedereen reageerde toen ze het net hoorden.” Ik keek naar Faragonda. “U kromp helemaal in elkaar en…”
“Bloom…”, begon Sky.
“Nee, Sky. Zo kan ik gewoon niet verder. Snappen jullie dat dan niet?!”
“Bloom, dat wij schrokken is… Ik zeg niet dat het juist of terecht was”, zei Faragonda zacht. “Maar ik denk dat het wel begrijpelijk is, als je weet wat je voorgangsters gedaan hebben… Maar daar zijn we overheen, jij bent voor ons nog steeds dezelfde Bloom als voorheen.”
“Maar dat is het juist.” Bloom plofte neer in een van de zetels. “Het is voor iedereen begrijpelijk dat ze bang van me zijn, ik hou dat niet vol zo!”
“We vinden wel een oplossing”, zei Musa.