.

Ik hoorde beneden dat mijn vader thuis was, ik was gered, of zou ik nu pas in gevaar komen?[ /i]


‘’WAT!’’ hoorde ik hem schreeuwen toen ik angstig hand in hand met Bill de trap afliep. ‘’WAT MOET HIJ HIER!?” schreeuwde hij boos naar me toen we de kamer in liepen. ‘’Logeren?’’ piepte ik. ‘’NIETS DAARVAN, NAAR BUITEN MET HEM.’’ Ik schudde mijn hoofd. ‘’Rustig!’’ zei mijn moeder bang tegen hem. Er ontstond een knallende ruzie, Bill probeerde me gerust te stellen, maar de wanhoop was in zijn ogen af te lezen. ‘’Blijf maar, alleen verwacht geen hotel!’’ zei hij boos en verdween. Hoe kon dit? Bill mocht blijven! HIJ MOCHT BLIJVEN! Ik omhelsde hem blij en rende weer naar boven waar ik me opgelucht op bed liet vallen. Bill ging naast me zitten en we bleven zo wel een half uur zitten. ‘’Zullen we gaan eten?’’ Vroeg ik toen ik de geur van eten rook. Hij knikte en liep achter me aan. Mijn vader zat boos aan tafel en keek Bill verafschuwend aan. Bill trok zich er niets van aan en ging naast me zitten en begon vrolijk een gesprek met mijn moeder over het eten. Stil at ik mijn eten op. ‘’Even naar de wc.’’ Zei ik toen ik opstond. Toen ik van de wc af kwam stond mijn vader voor mijn neus. ‘’Wat denk je wel?’’ Fluisterde hij boos naar me. ‘’Ik denk dat je me met rust moet laten!’’ siste ik terug. Hij gaf me een zoen op mijn mond en ik wou hem weg duwen. ‘’Je kunt er nog niets van meid, wat zal hij ooit wel moeten denken?’’ lachte hij. ‘’Dat mag hij weten.’’ Zei ik boos terug en wou op zijn tenen trappen alleen voordat ik dat gedaan had kreeg ik een klap in mijn gezicht. ‘’Als je het nog eens waagt.’’ Dreigde hij. En hij liep weg. Ik liet me op de grond vallen, wie wou er nou een meisje dat niet kon zoenen? Ik wou opstaan alleen ik trilde teveel, Bill zou me haten. ‘’Gaat het?’’ vroeg hij geschrokken toen hij in het deur gat stond en voor me op zijn knieën ging zitten. ‘’Sorry je moeder zei dat ik beter kon blijven zitten, het spijt me!’’ Ik keek hem aan, wat zat hij zich hier nou te verontschuldigen, ik was degene die alles fout deed! Hij wreef zacht over mijn wang die nu wel rood zou zijn. Ik barste in huilen uit en wou opstaan, Bill hielp me en we liepen terug naar mijn kamer. ‘’Je hoeft hier niet meer te blijven als je dat niet wilt.’’ ‘’Waar moet ik dan heen?’’ ‘’Met mij? Ik zou het alleen maar gezellig vinden.’’ Ik schudde mijn hoofd, mijn moeder zou dat niet overleven. Bill hielp me overeind en we gingen naar mijn kamer, waar ik het slot nog snel op deed. ‘’Gaat het wel, het is aardig rood.’’ ‘’Het gaat prima.’’ Bill ging op bed zitten en gebaarde dat ik naast hem moest gaan zitten, wat ik ook ging doen als hij me niet net voor ik zat op zijn schoot trok. ‘’Heb je er trouwens nu over na gedacht?’’ ‘’Waarover?’’ trok ik het gesprek maar uit, ik wist het nog niet, misschien zou ik het wel willen. ‘’Alsof je dat niet weet.’’ Lachte hij. ‘’Misschien.’’ Lachte ik iets te nep terug. ‘’even eerlijk?’’ ‘’Ja, ik heb er over na gedacht.’’ ‘’En..?’’ ‘’Ik denk dat ik officieel niet zonder je kan?’’ ‘’Is dat goed?’’ ‘’Ja, ik denk het.’’ Ik was zo rood als een tomaat en durfde hem niet meer aan te kijken. Oké nu even dapper zijn, het is niet zo moeilijk om te zeggen.’’ Ik….euh..ja…nee…laat maar.’’ Het was dus wel moeilijk. ‘’Wat?’’ ‘’Ik vind je ook leuk.’’ Piepte ik. Wow ik had het gezegd, nu nog een reactie.’’Wat?’’ zei hij. Ik keek hem boos aan. ‘’Wat? Ik kon het niet verstaan.’’ Dat meen je niet! Ik wist niet of ik nogmaals het lef ervoor had. ‘’Ik vind je ook leuk.’’ Ik keek hem aan, hij had het verstaan. Zijn hele gezicht klaarde op en hij sloeg zijn armen om me heen. ‘’Echt?’’ vroeg hij. ‘’Ik droom namelijk denk ik.’’ ‘’Echt waar.’’ Zuchtte ik.