Foto bij 108.

Audrey point of view
Ging hij mij nog ooit met rust laten? Hij had een fout gemaakt, kwam er achter dat Bill de schuld er van had en dan kreeg ik berichtjes van Bill dat hij uit zijn nek kletste en dat hij wel had verwacht had dat ik terug zou komen maar dat niet deed. Wie moest ik geloven, mijn ex waar ik een haat liefde verhouding mee had of toch zijn broer die mij blijft stalken met berichten. Mijn telefoon stond uit, ik ging winkelen, naar de kapper en belandde weer bij de starbucks. Ik las mijn dagboek door, wat ik met deze jongens allemaal mee heb gemaakt. Alleen maar rottigheid is het niet geweest, ook fijne en leuke dingen toen we gewoon bevriend waren. Ik voelde een hand op mijn schouder. Ik heb Christina alles uitgelegd en ik moest zo snel mogelijk weer naar huis komen en dan zouden we bijpraten.

Christina point of view
Meer kaulitz drama kon ik er niet meer bij hebben. Ze moet er mee stoppen, het gaat gewoon mis. Keer op keer komt ze uithuilen en dan hoeven ze maar in de vingers te knippen en ze staat er. ‘Ze knippen en hun vingers en je staat er, dat is niet bedoeling.’ Ze knikte. Ik zag haar nadenken. Ze liep naar de prullenbak en gooide haar dagboek weg. ‘Je bent gek! Waarom gooi je je dagboek weg?’ Ik zag tranen in haar ogen. ‘Let it go. Leave it behind you.’

Audrey point of view
Mijn dagboek is weg, zoals mijn gevoelens voor beide jongens. Wat dacht ik, gelukkig worden met een jongen uit een wereld beroemde band? Ik wist wel beter dan dat. Hoe vaak heb ik dit gezegd, hoe vaak heb ik de pijn gevoeld? Ik weet zeker dat ik er klaar mee ben.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen