Hoofdstuk 14

Verderop zag ik dat Teun en Peter ook in gevecht waren. Rug tegen rug vochten ze met een stuk of twintig engelen. Fenna was ook nog bezig met een paar aanvallers. Ik denk dat dat laatste in dit dorp waren. Ik zuchtte en zeeg neer op de grond om mijn wonden te verzorgen en uit te rusten. Na een tijdje voegde Fenna zich bij me en samen wachtten we op Teun en Peter.
'Zeg eens, hoe zit het met jou en Peter?' vroeg Fenne opeens. Ik stopte met mijn been verbinden.
'Met mij en Peter? Is er een ik en Peter?' vroeg ik.
'Ik denk het wel, heb je niet gezien hoe hij naar je kijkt? Hij vind je leuk Em.' Ik kon gewoon horen dat ze grijnsde. Ik zuchtte.
'Ik vind hem eigenlijk ook wel leuk...' gaf ik aarzelend toe.
'Haha! Ik wist het!' riep Fenna iets te hard naar mijn zin. Ik wierp een zenuwachtige blik in Peter's richting.
'Ssst!' siste ik. 'Dit heb ik je hoort verteld, oké?'
'Oké, dan Em, kun je me helpen met mijn arm? Ik kan er niet bij met het verband.'
'Tuurlijk!' zei ik blij dat ze van onderwerp was veranderd. Ik draaide me om en pakte het rolletje verband van Fenna aan. Snel verzorgde ik de diepe snee en verbond hem daarna. Toen ik klaar was kwamen Teun en Peter ook onze kant op.
'Alles goed?' vroeg Peter.
'Ja hoor, paar wonden maar niet erg. En jullie?' ik zuchtte nu voelde ik pas hoe moe ik was.
'Hetzelfde.' antwoordde Teun. Peter en hij ploften naast ons neer. Fenna kuchte en zei
'Kom Teun we gaan die arme mensen uit hun huizen halen.'
'Maar,' protesteerde Teun.
'Niets te maren!' zei Fenna gebiedend waarna ze Teun weer overeind trok. 'Kom we gaan!' vervolgde ze en gaf mij een vette knipoog. Ik kreeg een kop als een tomaat en was opeens heel erg geïnteresseerd in mijn nagels. Toen Teun en Fenna weggelopen waren schraapte Peter zijn keel.
'Ik zag je vechten, je was geweldig! Hoe je het tegen al die engelen opnam en toen je die jongen redde.' zei hij verlegen.
'Het was niet zo geweldig als het eruit zag hoor.' zei ik zachtjes.
'Ow, ik vind het nog steeds knap van je.'
'Dankje. Jij was ook goed.' zei ik glimlachend. Tegelijk zuchten we om elkaar daarna raar aan te kijken. Na even gestaard te hebben barstten we in lachen uit. Het duurde een hele tijd voordat we uitgehikt waren. Ik veegde een traan uit mijn ooghoek. Even aarzelde ik maar toen schoof ik iets naar Peter toe en leunde tegen zijn schouder. Meteen reageerde hij en sloeg zijn arm om me heen. Ze bleven we en hele tijd zitten. Totdat Fenna en Teun terug kwamen met een vrouw achter zich aan lopend. Ik ging rechtop zitten en wachtte tot ze bij ons waren.