~Hoofdstuk 1

Maanpoot's poten trillen. Haar nagels schieten uit. Dit is niet normaal. Dit hoort niet. Ze kijkt naar Zwartstaart, die in een heftig gevecht verwikkeld is met een BomenClankrijger. Golfstaart sist naar een andere krijger. Waar is Witpoot? Maanpoot wordt van achter aangevallen. Ze wordt op de grond gedrukt. Boos sissend draait ze zich om en haalt uit naar haar vijand. Het is Panterstaart, de commandant van de BomenClan. Hij durft zeker geen krijger aan te vallen, angsthaas! Panterstaart wordt van haar afgerukt. Opgelucht kijkt Maanpoot naar haar redder. 'Bedankt, Witpoot.' Zegt ze. 'Geen dank, kom op!' grauwt Witpoot, half tegen Maanpoot, half tegen Panterstaart. De twee leerlingen staan grommend tegenover de veel grotere sterke krijgskat. Panterstaart kijkt van de een naar de ander. Maar voordat één van de twee groepen aan kan vallen, bijt Wolvenhart in Panterstaarts staart. 'Durf je wel, tegen twee jonge leerlingen!' gromt hij woedend. Panterstaart jammert hard, maar Wolvenhart laat hem nog lang niet los. Eindelijk laat hij hem gaan. Panterstaart schiet de bladertunnel door. 'Hoe gaat het?' mompelt Wolvenhart tegen de leerlingen. 'Goed.' Zeggen ze terug. Wolvenhart kijkt naar het hol van Klaverster. 'Volgens mij is ze bij de kraamkamer.' Zegt Witpoot. Wolvenhart knikt en rent naar de kraamkamer. Er zijn nog maar een paar BomenClankrijgers. 'Drakenvacht!' Witpoot schiet naar zijn mentor. Drakenvacht vecht voor zijn leven. Witpoot grijpt, slaat en bijt. Maanpoot rent er vlug naar toe. Ze klemt haar tanden diep in de poot van Drakenvachts vijand. Die gilt het uit. Witpoot en Maanpoot laten hem gaan. Witpoot gaat naast zijn mentor liggen. 'Het... het is goed Witpoot.' Zegt hij zacht.'Ga... helpen bij de kraamkamer...' Maanpoot ziet dat Witpoot zijn mentor eigenlijk niet alleen wil laten. 'Ze... zijn bijna weg... ik red me wel... Ga!' Witpoot knikt. Samen met Maanpoot rent hij naar de kraamkamer. Maanpoot geeft hem een korte lik. 'We kunnen dit, laten we na..' maar voor ze haar zin af kan maken wordt Witpoot naar achter gerukt. 'Maanpoot!' gilt hij. Maanpoot rent naar Witpoots ontvoerder. 'Laat hem los!' miauwt ze met een scherpe klank in haar stem. De ontvoerder is dat mooi niet van plan, en gaat er vlug vandoor; maar MET Witpoot tussen zijn tanden. Maanpoot rent er nog achteraan, maar weet dat het hopeloos is en ze haar nodig hebben in het kamp.
'Wolvenhart!' roept ze zodra ze binnen is. Ze ziet nog net de laatste aanvaller weg vluchten. Wolvenhart hupt naar haar toe. Hij heeft een flinke kras over zijn oog en er zitten overal kale plekken over zijn lichaam. Maanpoot drukt haar neus tegen zijn flank. 'Witpoot... hij is weg!' Wolvenhart geeft haar korte likjes over haar kop. 'Stil maar, ik moet nu naar de kraamkamer.' Maanpoot wil hem niet weg laten gaan. 'Wacht op Zwartvlek, ze moet je wonden verzorgen.' Zwartvlek is de Medicijnkat van de BladerClan. 'Ik red me wel, er zijn krijgers die er erger aan toe zijn.' Mompelt hij zachtjes. Dan strompelt hij naar de kraamkamer.
Maanpoot snelt naar Zwartvleks hol. Het is een oud konijnenhol wat een beetje is uitgebreid door de Clankatten, zodat er een kat in past. In het hol heb je verschillende kamers waar Zwartvlek haar kruiden bewaart. 'Zwartvlek!' roept ze naar binnen. Geen reactie. 'Hier ben ik, Maanpoot.' Zegt Zwartvlek, ze komt naar Maanpoot toe. 'Wil je wat papaverzaadjes voor me pakken?' Maanpoot knikt en loopt het hol in. Ze grijpt gauw wat van de zaadjes en klimt weer terug naar de open plek. Zwartvlek is weg gegaan en staat nu in het midden van de open plek. Drakenvacht is opgestaan, en Maanpoot haalt opgelucht adem. Maar dan blijft die adem stokken in haar keel; ze moet Drakenvacht nog vertellen over Witpoot. Maar dat doet ze later wel, eerst moet hij wat aansterken. De hele Clan trouwens, ze ziet overal gewonde krijgers, maar ook moederkatten. Ze ziet haar eigen moeder, Bloemstaart, bij Zwartvlek wonden verzorgen. Dan bedenkt Maanpoot dat ze Wolvenhart kan helpen. Ze strompelt de kraamkamer binnen. 'Waar zijn Grijskit en Herfstkit?' ze ziet Wolvenhart met zijn kop rustend op zijn voorpoten voor zich uit staren. Grijsoor en Grasvacht zitten bijna hetzelfde, even treurig. Het blijft lange tijd stil. 'Ze zijn weg.' Zegt Grasvacht dan. 'Net als Witpoot.' Voegt Wolvenhart er treurig aan toe. Maanpoot drukt haar neus diep in zijn vacht. 'Dat dacht ik al. Kom op Wolvenhart, je moet naar Zwartvlek.' Wolvenhart kijkt op. Maanpoot slikt als ze de pijn in zijn ogen ziet. 'Jij bent onze commandant, je moet de Clan aanspreken. Er moet gejaagd worden en de andere katten moeten worden gecheckt, en we moeten ook bij Klaverster kijken.' Wolvenhart kijkt haar bewonderend aan. 'Dankjewel.' Mompelt hij. 'Als jouw leerling moet ik je toch leren om commandant te zijn!' grapt Maanpoot, maar niemand is in de stemming te lachen.
Maanpoot moet haar mentor bijna de kraamkamer uit slepen, maar hij komt wel mee. Een groot deel van de krijgskatten zat al op hem te wachten. Leeuwenklauw loopt naar zijn commandant toe. 'Wolvenhart, er zijn geen katten gestorven, maar Zwartvlek maakt zich nog zorgen over Drakenvacht.' Wolvenhart knikt. 'Bedankt, Leeuwenhart.' Leeuwenhart geeft een eerbiedig knikje en trekt zich daarna terug. 'Maanpoot, kan jij naar Klaverster gaan en vragen hoe het met haar gaat? Zeg maar dat ik zo snel mogelijk kom.' Maanpoot knikt en staat op. 'En, Maanpoot? Kun je bij haar blijven tot ik er ben?' Maanpoot kijkt verrast, maar mompelt toch: 'Ja, tuurlijk.' Dan trippelt ze naar het hol van haar leider. 'Klaverster, ben je hier?'miauwt ze. 'Ja, kom maar binnen, Maanpoot.' Maanpoot trippelt naar binnen. Klaverster zit met haar staart over haar poten. Ze houdt haar hoofd scheef. 'Wat is er, Maanpoot.' Maanpoot kijkt naar haar leider. Ze is zo indrukwekkend, gezagwekkend. Haar witte vacht heeft van kop tot staart zwarte en bruine vlekken. Rond haar rechteroog zit een bruine vlek, een soort van klaver. 'Ik moest vragen van Wolvenhart hoe het met je ging.' Klaversters ogen twinkelen vrolijk. 'Alles gaat goed, hoor.' Maanpoot kijkt verbaasd naar haar leider. Hoe kan ze nou zo rustig blijven? Het kamp is zojuist aangevallen! Witpoot en twee kittens zijn meegenomen! De Clan heeft haar nodig! Bijna begint Maanpoot te sissen, maar ze kan het binnen houden. Toch durft ze het te vragen. 'Hoe kan je zo rustig blijven? i... ik bedoel... het kamp is aangevallen!' Nu is het de beurt aan Klaverster om verbaasd te kijken. Ze fronst en even wil ze een boos antwoord snauwen. Een antwoord over de krijgscode en het tegenspreken van haar leider. Maar dan ziet ze de oprechte bewondering en aandacht in de ogen van de leerling. 'Precies daarom.' Zegt ze. Als ze Maanpoots onbegrijpende blik ziet, begint ze geamuseerd te spinnen. 'Het is aangevallen. Het wordt niet aangevallen, het is aangevallen. Het is al gebeurt! Er is geen gevaar meer.' Even moet Maanpoot over dit antwoord nadenken, maar dan knikt ze begrijpend. 'Oké, ik begrijp het, maar we zijn nu wel zwak, en ik denk dat de Clan snakt naar een geruststellende toespraak.' Klaverster knikt. 'Ik begrijp jou ook. Zal ik dan maar naar de Rots gaan?' Maanpoot knikt opgelucht.
Klaverster klimt haar hol al uit, maar Wolvenhart steekt net zijn kop naar binnen. Hun neuzen raken elkaar, en even blijven ze als versteend staan. 'Sorry Klaverster.' Onderbreekt Wolvenhart de stilte. Klaverster wendt haar kop verlegen af. 'Ach, het was mijn schuld.' Mompelt ze. Wolvenhart komt maar snel ter zake. 'Er zijn maar een paar krijgers die gereed zijn om te jagen, en die heb ik er gelijk op uit gestuurd. Zwartvlek verzorgt nu de wonden van de erg gewonde katten. En, eh... er zijn drie katten... 'gestolen'.' Klaversters ogen worden groot. 'Gestólen?' Wolvenhart knikt. Klaverster kijkt bedenkelijk naar haar poten. 'We gaan ze terughalen.'