112.
Na nog een aantal uren mij flink geïrriteerd te hebben, zijn we de jongens eindelijk kwijt geraakt. Ik heb Christina haar arm gepakt en ben de andere kant opgelopen dan de jongens. En wie vindt iemand nou terug bij het hoofdstation in Parijs, ik denk niemand! ‘Zo daar zijn we ook weer vanaf.’ Christina en ik zaten inmiddels in de starbucks, het had niet anders kunnen zijn.
Tom point of view
Die meiden moesten eens weten wat ze aan ons hadden. Gingen ze nou serieus in een oud en vies hotel overnachten omdat ze ons niet tegen wilde komen? Het is hen keuze, maar om nou zomaar weg te lopen? Audrey was waarschijnlijk helemaal klaar met mij en Bill, het lijkt mij handig om langer te blijven. ‘Gaan we ze zoeken?’ Bill keek mij vragend aan en ik knikte. ‘Natuurlijk gaan wij ze zoeken.’ Hij knikte. We gingen als eerste naar de starbucks, daar hadden we de meeste kans om ze te vinden.
Audrey point of view
‘Niet zo slim om hier voor het raam te gaan zitten, misschien had je de starbucks aan de andere kant van het station moeten nemen.’ Christina en ik keken verbaasd naar achteren. De mensen hier hoor Frans te spreken. Daar stonden beide broertjes, konden we nou nooit van ze af komen? Al snel kwamen ze naast ons zitten.
Bill point of view
‘Dus, Christina. Als ik het goed begrijp, gaan jullie straks met de taxi naar oud en vies hotel met 1 ster die bijna van de muur af valt, zonder enige beveiliging?’ Ze knikte en begon een beetje te twijfelen. ‘Dus, Audrey. Jij wilt niet met een limousine naar een 7 sterren hotel, schoon en warm met beveiliging en lekkere wijn?’
Reageer (1)
Nee Bill, Audrey wil zo ver mogelijk bij jou vandaan zijn... en terecht!
9 jaar geledenGa je weer verder als je je weer een beetje beter voelt?