H 18

Damion keek vol ongeloof naar de helderblauwe steen. Het glinsterde op door de maan die er op scheen. Damion knoopte zijn hemd weer dicht zodat hij liet merken dat het genoeg was met de aandacht.
Castor keek vol woede naar Damion.
Hij was jaloers, dat zag je duidelijk hoe hij stond en hoe hij probeerde wat te zeggen, maar voor in de plaats draaide hij zich met een ruk om en liep terug naar zijn vrienden.
Als hij erfegaam zou worden, zou dat met de steen Onyx zijn.
De kinderen gaven zelf geen aandacht aan, hij wilde de ceremonie niet verpesten door een bijzondere steen. Damion zal het straks vragen aan Tobias.
Iemand kuchte hard.
'Mag ik van iedereen de aandacht,' zei een behoorlijk oude stem.
Alle kinderen draaide zich om naar de gebogen man in een wit gewaad. Hij hield een lange staf vast waar een gele steen tussen de takken waren geklemd.
De man werd begeleid door Asmaltys die achter hem stond om hem overeind te houden.
Hij stapte op een verhoging en keek over de kinderen en bleven hangen bij mij.
Zacht knikte hij en ging weer verder.
'Welkom in Paran, kinderen,' begon de man te spreken en nu werd iedereen stil.
'Ik ben Alastor, ik erf de almachtige steen Saffire. Ik behoor tot de kracht ijs, maar vele van jullie zullen een geheel nieuwe kracht leren kennen, want de generatie van de draken worden steeds sterker en op een dag zullen er nieuwe stenen gevonden worden. Dit is een deel van waar wij draken voor bestaan. Maar voordat we met de ceremonie gaan beginnen, draag ik erfgenaam van emerald op om de geschiedenis voor te dragen.' De oude man stapte naar achteren en werd op een enorme stoel gezet, zodat hij kon rusten.
Asmaltis kwam naar voren en zijn stem was over de gehele plein te horen.
'Ik ben Asmaltys, ik ben de leider van Paran, zoals jullie gehoord hebben zal ik de geschiedenis voordragen aan jullie voordat de ceremonie gaat beginnen.'
De erfgenaam van Emerald pakte een enorm boek aan van een centaur en zette die op een standaard en gooide de eerste bladzijde open.

Asmaltys sloot het boek, toen hij bij de laatste woord was van het bijzondere verhaal. Damion was stil en dacht na over de gebeurtenissen in Paran en Pawei zelf.
De kinderen waren stil en durfde nu niet met elkaar te praten, zelfs het ongemakkelijkste geluiden bleven weg.
De lange man op het podium wuifde met zijn handen en aan iedere zijde van het plein ontstonden altaren met ieders een standaard. Bij iedere standaard stond een meester met een steen. voor de altaar hing een vlag met in draken runen geschreven naam van de steen en het symbool.
Bij de Lapis stond de symbool, het was een hoefijzer vorm, waarbij de uiteinde drakenkoppen waren.
Emerald had een groene vlag, waar het symbool een blad was. Wat nog bijzonder was, was dat de steen een ring was. Die vast om een van de vingers gedragen zou worden en uiteindelijk zal smelten. Dus dan zou de natuurkrachten uit de handen komen.
Ruby was rood, met een symbool van een vlam. De steen was in een armband geplaatst, waarbij de vulkaankrachten met behulp van de gehele hand gestuurd zou worden.
Saffire was lichtblauw met een spiraal als symbool, de steen was een tiara, waarbij de steen op de voorhoofd zou eindigen. Waar de kracht ijs zou komen, was voor Damion nu onbekend.
Damion draaide zich naar Opal waarbij de witte kleur vlag en een sierlijke streep als symbool een beademing om naar te kijken was. De schitteringen in de steen waren bijzonder. Deze steen zou straks geplaatst worden op de rug, maar wat voor een sieraad het was, wist hij niet. De kracht storm om mee te kunnen vliegen dacht hij.
Uiteindelijk kwam hij aan bij de zwarte steen, Onyx. Deze steen was geheel duisternis. Het symbool was een draken oog. De steen zou straks geplaast worden net zoals bij de Lapis op de borst.
Damion huiverde bij deze steen en toen schoot de gedachten van zijn droom weer omhoog.
Damion keek naar Asmaltys en hij gebaarde dat hij naar het podium moest komen.
'Natuurlijk hebben we sinds vijftien jaar weer een Lapis efgenaam in ons midden. Wil deze jongen naar het podium komen om de eed af te leggen,' zei Asmalys en Damion liep onzeker naar de verhoging.
Net zoals daarnet, keken de vele kinderen hem aan, ze volgde hem tot hij naast Asmaltys stond en hem diep in zijn groene ogen aankeek.
'Wat is je naam?' begon hij mee.
'Damion sire,' sprak hij formeel en Asmaltys wees naar zijn borst.
'Laat aan heel paran zien dat jij de erfgenaam bent van de lapis,' sprak hij en Damion begon zijn hemd uit te trekken, zodat hij met een bloot bovenlijf op de verhoging stond.
Zowel Alastor als Asmaltys keken naar de steen. Hun ogen waren groot van verbazing.
'Damion dit is in driehonderd haar niet meer gebeurd, dat er een efgenaam is van de steen Laimond. Deze steen is maar eens gebeurd en dat door de eerste draak van paran.'
Damion keek hem niet begrijpend aan.
'Maar wat is de kracht van deze steen?' vroeg hij en Asmaltys gebaarde naar de stenen.
'Dat betekend dat je toegang hebt tot de alle krachten van deze stenen, ' sprak hij en Damion viel zowat om van wat hij zonet gehoord had.
'Nu de eed, zeg me na Damion,' sprak Asmalys en Damion wachtte geduldig af op de eed.
'Ik erfgenaam van Laimond zal paran dienen...' begon Asmalys. 'Ik erfgenaam van Laimond zal Paran dienen...' sprak Damion na.
'Tot mijn dagen als draak over zijn...'
Tot mijn dagen als draak over zijn...' ging Damion verder.
'Waarbij ik de kracht van alle stenen in me op zou nemen en uiteindelijk de rechmatige troonopvolger zou worden van Paran,' maakte Asmalys zijn zin af, waarbij Damion moeite had om zich rustig te houden, want wat hij zo zou zeggen, zou betekenen dat hij straks leider zou zijn van Paran.
'Waarbij ik de kracht van alle stenen in me op zou nemen en uiteindelijk de rechtmatige troonopvolger zou worden van Paran, en daarbij zou ik zelf in staat zijn om de stenen te vinden, voor zowel Paran als Pawei.
Ik zal trouw zijn aan mijn leermeester Tobias en mijn vader Lazulis trots maken, dat ik zijn zoon mag zijn,' Voegde Damion toe. Asmalys knikte bevestigend. De lange man pakte een donkerblauwe cape met bijbehoorende kleding van de tafel achter hem en gaf die aan Damion.
Damion bekeek de stapel kleding en op de tuniek was het symbool van Lapis geborduurd.
'Natuurlijk moet daar een geheel niet symbool komen, maar voor nu houden we het zo. Je mag plaatsmaken naast Alastor,' zei hij en wees naar de stoelen op de verhogen.
Damion liep naar de blauwe stoel en ging naast Alastor zitten.
'Laten we de rest van de erfgenamen kiezen,' riep Asmaltis. Damion keek vanuit zijn stoel toe naar de rest van de kinderen.