H 19

Castor keek woest naar de jongen die hij zojuist gesproken had. Zonet had hij lopen opscheppen dat hij de zoon was van de beroemde Lazulis. Zelf keek snuivend toe hoe de jongen naar Asmaltys liep en zich voor hem plaatste.
De steen werd openbaar gesteld, waardoor hij alle aandacht kreeg. Zelf wilde hij naar hem toe lopen en hard schreeuwen dat hij een bedrieger was. Castor hield zich in en hij hoopte dat hij een van de vijf stenen kon erven.
Damion sprak de eed en ging vervolgens op de stoel naast Alastor zitten, waarbij Castor nu een steen uit wilde zoeken.
Asmaltys sprak naar de rest van de kinderen.
'Jullie worden aan de zijkant van het plein gezet, daarbij komt er steeds vijf naar voren. De kinderen gaan ieders bij een steen staan en raken hem aan, en doen hem om, blijft de steen zitten en smelt ben je geselecteerd voor de drakenopleiding, blijft het een sieraad, zul je de volgende moeten proberen. Is een van de vijf stenen niet te erven, zult de persoon opgevangen worden en helpen in de keukens.'
Castor en de andere werden begeleid naar de rand van het plein, waarbij er vijf kinderen ieders tegengehouden werden. Ze moesten een steen uitzoeken en die omdoen of vastbinden.
Geen van deze kinderen orf de steen en ook bij de rest, gebeurde er niets. De vijf kinderen werden naar de andere kant van het plein begeleid en opgevangen door de bediendes.
De saters kozen weer vijf nieuwe kinderen, waaronder een schitterend meisje met lang zwart haar. Ze keek met haar vurige rode ogen om zich heen en liep direct naar de robijn.
Ze wachtte af tot de kinderen bij de stenen stonden en ze pakte de armband op en wurmde zich met haar rechterhand door de opening en liet het vervolgens op haar pols glijden.
Gelijk begon er een rode vlam uit de steen te glijden en brandde de armband weg tot er een rode steen op haar pols overbleef. Vol verbazing keek ze naar de steen en Asmaltys verbrak de stilte.
'We hebben een efgenaam voor de steen Ruby,' riep hij en ze liep naar de verhoging en plaatste zich net als Damion het had gedaan. Ze sprak de eed uit en liet zich
naast Damion op de stoel glijden.
Ze begonnen langzaam een gespek, en volgens mij zeiden ze hun naam.
Castor keek vol jaloezie naar de twee op het podium.

De volgende vier kinderen, waren er geen van allen die de vier stenen kon erven en liepen teleurgesteld naar de rest van de groep. Eindelijk was Castor aan de beurt, samen met een lange jongen die lichtblauwe ogen hadden, wat hem vooral opviel was dat de kinderen allemaal heldere oogkleuren hadden, waarvan Castor zelf paars waren.
Niet dat ze leken op de kleuren van de stenen, maar wel waren ze helder. Castor liep samen met de lange jongen naar het midden van het plein en liep naar de Emerald, zijn eerste keuze.
deze kwam vooral door de kracht, natuur. Castor pakte de ring op en trok die om zijn ringvinger, maar er gebeurde niets. Castor was teleurgesteld en hoopte dat hij niet gekozen zou worden tot een leven in de keukens.
Castor zette de ring terug en draaide zich om naar de lange jongen die de steen Opal niet kreeg en liep naar de steen Onyx. Zelf liep Castor naar de steen Saffire, maar bij deze gebeurde nog steeds niets, terwijl er bij de lange jongen hetzelfde gebeurde.
Uiteindelijk belande Castor bij de steen Onyx en de lange jongen bij Saffire.
Castor pakte de zilveren ketting bij de uiteinden en zijn handen begonnen te tintelen. Een bonkend gevoel in zijn hart zei dat dit de steen was.
Castor trok de ketting over zijn hoofd en direct begon het zilveren gedeelte te smelten en bleef de zwarte steen op zijn borst achter. Verbaast en niet verwacht keek hij naar de steen en voelde de diepe energie door zijn lichaam stromen.
Zijn laatste optie was toch echt de steen Onyx en toch erft hij de duistere steen. Achter hem hoorde hij een zacht gejuich. Castor draaide zich om en de lange jongen had de steen Saffire op zijn voorhoofd.
Zowel Castor als de lange jongen werden naar voren geroepen.
Asmaltys keek wat ongemakkelijk naar de jongen met de Onyx, maar ging toch door met de eed.
Castor zwoer de eed zorgvuldig af en liet zich naast het meisje in de stoel glijden. Glimlachend keek hij naar de donkerblonde jongen naast het meisje.
'Gegroed, mijn naam is Tiara,' zei ze en Castor keek naar het schitterende meisje.
'Castor,' zei hij enkel. De jongen had niet in de gaten dat de jongen van Saffire naast hem kwam zitten. 'Gegroed, Tiara, Castor en Damion ik ben Lafrel,' zei de lange jongen en Castor knikte enkel.

Het duurde minstens zes groepen voordat er de ergenaam van Opaal werd gekozen. Dit keer ging het om een kort meisje met donkerbruin haar en kristalwitte ogen, waarbij die schitterde.
Ze kwam wat verlegen naar voren en legde de eed met een kleine fout af, maar daarna kon ze zich bij de rest voegen.
'Mijn naam is Dannielle en ik ben dus de ergenaam van Opal,' zei ze zacht en liep voorzichtig naar de vijfde stoel. Ze bleef met haar handen tussen haar benen naar de het plein kijken, maar gaf verder geen aandacht aan de rest.
Uiteindelijk bij de laatste groep, was er een kleine jongen die de ring van Emerald om zijn vinger deed en gelijk smolt. Vol jaloezie keek Castor toe naar de jongen hoe hij als laatst de eed zwoor en zich plaatsmaakte op de stoel.
Hij stelde zich niet eens voor.
'Mag ik weten wat je naam is?' vroeg Lafrel naar de jongen.
'Mijn naam is Blind,' zei hij naar voren gericht.
Iedereen keek naar de jongen en toen zag Castor dat hij blind was. Vandaar dat zijn naam net zoals wat hij had genoemd. Asmaltys kwam naar voren gelopen en wees naar de zes efgenamen.
'Zie hier de efgenamen van de zes stenen, laten we vanaf nu de opleiding van start gaan. Over ongeveer drie maanden zullen ze hun tweede ceremonie tegemoed gaan en dan hun ware drakenvorm aanemen.
En dan zal de test komen, waarop ze volledig draak zullen worden en zich mogen voegen tussen de draken van Paran en Pawei beschermen tegen gevaren.
Leve Pawei, Leve Paran en de almachtige Hilador de drakenheerser.'
Asmaltys draaide zich om en liep weg van het podium, gevolgd door de zes kinderen.